Chaos troef

door

DE VERKIEZINGEN VAN zondag zullen de geschiedenisboeken ingaan als de meest chaotische sinds Suriname in 1987 de democratie herstelde. Dit, ondanks de geruststellende woorden van de waarnemersmissies van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en de Caribische gemeenschap (Caricom) over een vreedzaam verloop en de verbroedering tussen rivaliserende partijsympathisanten. De werkelijkheid achter de schermen is een heel ander verhaal, een verhaal dat het vertrouwen in het verkiezingsproces ernstig schaadt. Mogelijk is dat ook de reden waarom ruim 40 procent van de kiesgerechtigden niet is gaan stemmen.

De voorbode van de chaos was al te zien bij de rommelige kandidaatstelling, die uitmondde in een reeks rechtszaken tegen de staat en de verkiezingsautoriteiten. Tientallen kandidaten werden van de lijsten geschrapt, wat de eerste barsten in het zorgvuldig opgebouwde democratische proces veroorzaakte.ADVERTISEMENT

Het meest opmerkelijke in dit turbulente post-verkiezingslandschap is de plotselinge roep om een “stabiele coalitie” vanuit bepaalde politieke hoek

En nu, vijf dagen na de stembusgang, zijn de resultaten van alle stembureaus nog steeds niet binnen of verwerkt en vinden er hertellingen plaats bij diverse stembureaus. Tel daarbij het fraudeonderzoek naar verdwenen stembiljetten op en het is duidelijk: dit is een recept voor wantrouwen en onzekerheid. De ogenschijnlijke cameraderie verhult een dieperliggende wanorde die de fundamenten van de democratie raakt.ADVERTISEMENT

Het meest opmerkelijke in dit turbulente post-verkiezingslandschap is de plotselinge roep om een “stabiele coalitie” vanuit bepaalde politieke hoek. Dit gebeurt nadat de NDP een intentieverklaring heeft getekend met de NPS, Abop, Pertjajah Luhur, BEP en A20, waardoor de VHP in de oppositie dreigt te belanden. De suggestie dat een stabiele coalitie alleen te realiseren is door samenwerking tussen de NDP (18 zetels) en de VHP (17 zetels) roept prangende vragen op over politiek opportunisme.

Waarom werd dit pleidooi voor stabiliteit en inclusiviteit niet gehouden in 2020? Toen behaalde de VHP twintig zetels en de NDP zestien. Had het land toen geen stabiele regering nodig? Verdiende Suriname toen geen stabiliteit? De VHP koos er destijds voor een regering te vormen met uitsluiting van de NDP, waarvan de leiders elk hun eigen koers gingen, met alle desastreuze gevolgen van dien voor het landsbestuur.

De huidige suggestie in brede kringen dat de Hindostaanse bevolking wordt uitgesloten, is eveneens misplaatst. Immers, de VHP-voorzitter heeft keer op keer benadrukt dat de VHP een nationale partij is, een ‘bromkidyari’ waarin alle etnische groepen zijn vertegenwoordigd. Het argument van uitsluiting houdt daarom geen stand.

Hopelijk dient de huidige gang van zaken als een broodnodige en harde les voor alle politici. Ongeacht een verkiezingsuitslag dient het landsbelang te allen tijde boven het enge partijbelang te worden gesteld. Pas dan kunnen we bouwen aan een werkelijk stabiel en inclusief Suriname, vrij van electorale chaos en politieke spelletjes.