Met nog enkele dagen te gaan tot de verkiezingen op 25 mei, worden jongeren die voor het eerst gaan stemmen, plotsklaps op bijzondere wijze benaderd. Tot aan huis ontvangen zij een zogenoemd pocketboek, met de verwezenlijkingen van de regering, vergezeld van een persoonlijke brief van president Chandrikapersad Santokhi. Op papier klinkt het als een meesterzet, jongeren erkennen in hun nieuwe rol als stemgerechtigden, hen politiek bewust maken en ze betrekken bij de democratie. Maar wie beter kijkt, ziet vooral een geraffineerde vorm van beïnvloeding.
In zijn brief spreekt de VHP-voorzitter over een ‘historisch kruispunt’ en vergelijkt deze verkiezingen zelfs met de onafhankelijkheid van 1975. Een forse uitspraak. Tegelijkertijd strooit hij met beloftes over een luisterend oor, economische stabiliteit en persoonlijke toekomstzekerheid. Mooie woorden, zeker. Maar wrang, als je bedenkt dat deze groep jongeren tijdens de afgelopen regeerperiode nauwelijks is gehoord of geholpen. Tijdens de economische situatie en torenhoge werkloosheid, werden zij genegeerd. Velen zijn na hun studie op zoek naar werk, maar krijgen vaak te horen dat ze eerst ‘binnen de partij’ actief moeten worden, om überhaupt kans te maken op een functie. Maar in verkiezingstijd zijn jongeren ineens cruciaal.
Wat vooral steekt is de manier waarop dit alles gebeurt. Campagnemateriaal wordt tot in de huiskamer bezorgd, gepersonaliseerd, met gebruik van contact- en adresgegevens van jonge burgers. Is dit een onschuldig gebaar, of schaamteloos misbruik van persoonsgegevens uit het bevolkingsregister? Deze benadering voelt als een bedeltour met een gouden strik. Jongeren worden gevlijd door erkenning, maar er is een onderliggende boodschap: ‘We hebben je stem nodig, daarna zijn we klaar met je’. Echte betrokkenheid vraagt om duurzame inspanning, niet om verkiezingsstunts. Als deze jongeren werkelijk zo belangrijk zijn, waarom werd er in de afgelopen jaren niet systematisch in hen geïnvesteerd? Jonge kiezers moeten zich dus niet laten verblinden door mooie woorden en huis-aan-huisfolders. Politieke volwassenheid begint met kritisch denken. Niet alles wat persoonlijk oogt, is persoonlijk bedoeld. Soms is het gewoon politiek verpakt opportunisme.
The post CHAN PROBEERT OOK JONGEREN TE STRIKKEN ..
- Man probeert bij wegafsluiting vanwege werkzaamheden goudmi…..
- Voorzichtige doorbraak in Amerikaans-Chinees handelsconflic…..
- De zaak Goerdat..
- DIGITALE BELOFTE, ZONDER DAADWERKELIJKE UITBETALING..
- CONSTITUTIONEEL HOF DOODGEBLOED?..
- Vrede begint hier: geen plaats voor haat en dreiging in Ned…..
- A20, DOE en PRO nemen afstand van Bondru-campagne..
- Zangeres Loraine brengt ode aan moeders met ‘Mama, wan sing…..
- SAO trapt jubileumviering af met inspirerende workshop over…..
- Parlementsvoorzitter Bee stoort zich aan oppositie die wegb…..
- Pomeroon Suriname start mangroveproject in Coronie..
- KOERS NAAR SRD 300..
- Democratie vraagt om oplettendheid..
- Een avond vol verhalen, muziek en trots: ’50 – Het Geheim v…..
- AdeKUS investeert in studentenwelzijn en academische groei..
- Staat betwist rechtszaak Stichting Wan Okasi over geheime s…..
- Ministerie lanceert ‘My Health’-app: digitale toegang tot m…..
- NDP wil investeren in cultuur, kunst, jeugd en sport..
- Sranan Lobi Dey roept op tot eenheid en liefde: “Alles voor…..
- Behandeling MEA-aanvragen niet langer kosteloos..
- Zorgonderwijs Suriname krijgt impuls door samenwerking met …..