Met nog enkele dagen te gaan tot de verkiezingen op 25 mei, worden jongeren die voor het eerst gaan stemmen, plotsklaps op bijzondere wijze benaderd. Tot aan huis ontvangen zij een zogenoemd pocketboek, met de verwezenlijkingen van de regering, vergezeld van een persoonlijke brief van president Chandrikapersad Santokhi. Op papier klinkt het als een meesterzet, jongeren erkennen in hun nieuwe rol als stemgerechtigden, hen politiek bewust maken en ze betrekken bij de democratie. Maar wie beter kijkt, ziet vooral een geraffineerde vorm van beïnvloeding.
In zijn brief spreekt de VHP-voorzitter over een ‘historisch kruispunt’ en vergelijkt deze verkiezingen zelfs met de onafhankelijkheid van 1975. Een forse uitspraak. Tegelijkertijd strooit hij met beloftes over een luisterend oor, economische stabiliteit en persoonlijke toekomstzekerheid. Mooie woorden, zeker. Maar wrang, als je bedenkt dat deze groep jongeren tijdens de afgelopen regeerperiode nauwelijks is gehoord of geholpen. Tijdens de economische situatie en torenhoge werkloosheid, werden zij genegeerd. Velen zijn na hun studie op zoek naar werk, maar krijgen vaak te horen dat ze eerst ‘binnen de partij’ actief moeten worden, om überhaupt kans te maken op een functie. Maar in verkiezingstijd zijn jongeren ineens cruciaal.
Wat vooral steekt is de manier waarop dit alles gebeurt. Campagnemateriaal wordt tot in de huiskamer bezorgd, gepersonaliseerd, met gebruik van contact- en adresgegevens van jonge burgers. Is dit een onschuldig gebaar, of schaamteloos misbruik van persoonsgegevens uit het bevolkingsregister? Deze benadering voelt als een bedeltour met een gouden strik. Jongeren worden gevlijd door erkenning, maar er is een onderliggende boodschap: ‘We hebben je stem nodig, daarna zijn we klaar met je’. Echte betrokkenheid vraagt om duurzame inspanning, niet om verkiezingsstunts. Als deze jongeren werkelijk zo belangrijk zijn, waarom werd er in de afgelopen jaren niet systematisch in hen geïnvesteerd? Jonge kiezers moeten zich dus niet laten verblinden door mooie woorden en huis-aan-huisfolders. Politieke volwassenheid begint met kritisch denken. Niet alles wat persoonlijk oogt, is persoonlijk bedoeld. Soms is het gewoon politiek verpakt opportunisme.
The post CHAN PROBEERT OOK JONGEREN TE STRIKKEN ..
- Colporteur oproepingskaarten voor verhoor opgebracht door d…..
- Paraplantages: ‘President en VHP niet officieel ontvangen b…..
- Project Weg naar Zee niet stopgezet..
- Regering breidt Project Schoolbroodpakket uit naar 180 scho…..
- Simons: ‘We willen het beter doen dan deze huidige regerin…..
- Roemer: Suriname moet economische cultuur ontwikkelen en to…..
- President in dialoog met burgers en strategische beroepsgro…..
- Regering moet ook andere vormen van belastingen innen, zegt…..
- Sranan Lobi Dey: tijd voor eenheid en verbondenheid..
- Inbraak bij Kirpalani-magazijn: bewaker vastgebonden..
- Carolina Salimah Tjitrodipo..
- Ode aan de zorg: AZP eert verpleegkundigen en verzorgenden..
- Minister Nurmohamed zal geen ‘halve gebouwen of bruggen’ ac…..
- Cruciale stap in verdere ontwikkeling: De Arend krijgt form…..
- Woning van bushouder leeggeroofd bij inbraak, grote geldbed…..
- Bedrijfsleven en ROM voeren een-op-een overleg..
- Bedrijfsleven nauwer betrokken bij vernieuwing beroepsonder…..
- Wang: “Hypocriete vergelijking met China past niet bij Suri…..
- Wisse treft Boapeah in Glory-rematch..
- Politie houdt 18 verdachten aan tijdens operatie Delta Forc…..
- Wanhatti gaat van beperkte levering via generator naar 24-u…..