Chan in verkiezingsmodus

door

DE SNIJD / Armand Snijders

Het fijne van het feit dat mijn e-mailadres iedere week onderaan deze column staat, is dat veel lezers mij een bericht sturen. Meestal positief, omdat ze er blij van worden dat ik de politiek zo venijnig maar met een knipoog op de hak neem. Anderen komen met suggesties waar ik eens over zou moeten schrijven of leggen hun persoonlijke ergernissen op mijn bord.

Maar ik krijg uiteraard ook kritische boodschappen van lezers – ik vermoed vooral aanhangers van Chan – die het totaal niet eens zijn met wat ik heb geschreven. Dat gaat van mij vriendelijk wijzen op de zware taak die hij heeft, tot minder vriendelijk allerlei verwensingen naar mijn hoofd schreeuwend (figuurlijk welteverstaan) of met een enorme stelligheid beweren dat ik door een andere partij wordt betaald. En die partij is natuurlijk altijd de NDP. Schrijf ik eens wat lulligs over de paarse ratten, dan krijg ik steevast het verwijt dat ik vast en zeker op de loonlijst van Chan sta.

“We hoeven niets concreets meer van de president te verwachten, want hij en zijn oranje club zijn met hun hoofden al helemaal bij 25 mei, waar ze hopen 26 zetels te gaan behalen“

Echter, ik heb zelden zoveel reacties op mijn geschrijf gehad als naar aanleiding van mijn column ‘De vuiligheid van Riad’ van vorige week. Mijn inbox stroomde vol met berichtjes van met name mensen die het helemaal met mij eens waren dat hij er een potje van maakt. En daar eigenlijk Chan mede voor verantwoordelijk houden. “Gewoon durven om het vuil bij Chan voor de deur te dumpen???” suggereerde bijvoorbeeld een lezeres.

Ik zal dat niet aanmoedigen, anders krijg ik zijn ‘intelligente veiligheidsdiensten’ op mijn dak, omdat ik oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Chan heeft geen gevoel voor humor dus hij zal het waarschijnlijk niet op prijs stellen als de illegaal gebrachte vuilniszakken zich voor zijn stulpje te Lelydorp opstapelen. Dat mag dankzij Riad wel voor ieder ander huis in Suriname, maar niet bij ’s lands opperbaas.

Enkele van de reacties die ik kreeg, gingen over het feit dat ik had geschreven dat Chan Riad niet weg heeft durven jagen omdat die ‘naar verluidt behoort tot een belangrijke hindoestroming binnen de VHP, die de sponsorkas ieder jaar substantieel vult’. Dat klopte natuurlijk niet, want Riad is moslim. Dat heeft menigeen mij laten weten ook! Zij wreven mij dat fijntjes in. ‘Serieus? Lees je je eigen artikelen wel? (…) Volgens welke wetenschap is de islam een hindoestroming?? Beetje jammer voor iemand die zich een journalist noemt’.

Natuurlijk hebben die mensen gelijk, ik had de plank een keertje behoorlijk misgeslagen, dus ze mogen mij daarop wijzen. Maar ze hebben vaak zo’n gekleurde bril op, dat ze nooit reageren op de terechte kritiek die ik lever op Riad, Chan en de VHP. Waarschijnlijk omdat ze daar niets tegenin kúnnen brengen.

Ook wordt er geen enkel commentaar gegeven op de vele mislukte projecten en initiatieven van Riad. Zoals de CDS, VHP-mediacommissie en alle voorlichtingsdiensten vanuit het kabinet van de president dat ook zelden doen. Maar die willen ons, aangespoord door Chan en met ondersteuning van zijn Chanisten, wél doen geloven dat hij als grote redder van Suriname nog eens vijf jaar nodig heeft om ons op het juiste oliespoor te brengen.

Vanaf dit moment hoeven we niets concreets meer van de president te verwachten, want hij en zijn oranje club zijn met hun hoofden al helemaal bij 25 mei, waar ze hopen 26 zetels te gaan behalen. Dat zijn er inmiddels twee minder dan ze een paar maanden geleden nog riepen, hét bewijs dat ze heel langzaam maar zeker wat realistischer beginnen te worden. Want in werkelijkheid gaan ze er waarschijnlijk maar dertien of zo halen. Dat weten een paar knappe koppen in De Olifant natuurlijk ook, maar ze houden tegen beter weten in de schijn op.

Iedereen is aan de Jagernath Lachmonstraat in de verkiezingsmodus gegaan om nog te redden wat er te redden valt voor de stemhokjes open gaan. Of beter gezet: om de door Chan aangerichte schade in de afgelopen jaren te herstellen. Dat klinkt misschien overdreven negatief, maar dat is hoe een groot deel van de samenleving – dus ook de kiezers – er tegenaan kijkt.

Terwijl hij natuurlijk ook best wel goede dingen heeft gedaan, maar hij is er niet in geslaagd om dat goed over te brengen bij de bevolking, die nog steeds wacht tot dat beloofde licht in de tunnel er eindelijk komt. Wat dat betreft hebben al die voorlichters van de CDS en pseudo-communicatiestrategen op Chans kabinet nog heel veel werk te verzetten om het tij te keren. Maar iets dat meer dan vier jaar niet lukt nu opeens wel gedaan te krijgen, …