Chan in de cel?

door

DE SNIJD / Armand Snijders

Als ik Chan was, zou ik dezer dagen niet lekker in mijn vel zitten en bovenal onrustig slapen. Want voor hem en sommige leden van zijn dreamteam lijkt er geen ontkomen meer aan: ze belanden vast en zeker in de cel. Tenminste, als het aan onder meer NDP-assembleelid Ann ligt en haar collega Ivanildo van de NPS. Zeker na alle heibel rond de uitgelekte missives van de regering. “Dit kan niet zonder consequenties blijven”, waarschuwt Ann. “Wie opgesloten moet worden, zal gewoon de bak in moeten”, deed Ivanildo over het “onfatsoenlijk handelen” van Chan een fraai schepje bovenop.

Ook van diverse andere kanten is er al verscheidene malen voor gepleit om bestuurders van wie wordt vermoed dat ze een scheve schaats hebben gereden, zich voor de rechter te laten verantwoorden. Zo stelt NDP-voorzitter en presidentskandidaat tante Jenny dat het Openbaar Ministerie (OM) de taak heeft om onderzoek te doen naar mogelijke onregelmatigheden. Dat klinkt dreigend van de beoogde toekomstige baas van het land.

“Het is wel behoorlijk hypocriet van Ann dat ze er nu als de kippen bij is om luidkeels te gillen dat er van alle mis is met de bewuste missives”

De voormalige advocaat van Desi en de NDP, Irvin, deed ook een duit in het zakje door tegenover Limbo uit te halen naar Chan. Hij vindt dat de missives niet door de beugel kunnen en dat diegenen die hier verantwoordelijk voor zijn of doelbewust van geprofiteerd hebben (lees: de zakken hebben gevuld) in feite publiekelijk aan het kruis genageld moeten worden.

Het was tegen het zere been van Idris, de onvoorwaardelijke spreekbuis van de VHP en verbonden aan de mediacommissie van de Olifant. Hij probeerde het volk er jarenlang tot vervelens toe van te overtuigen dat Chan toch echt goed bezig was en lulde alles wat overduidelijk krom was, recht. Ook nu klom hij razendsnel in de pen om zijn idool Chan in bescherming te nemen. Niet zozeer met argumenten, maar door iedere keer naar goed VHP-gebruik te verwijzen naar wat anderen in het verleden allemaal fout hebben gedaan.

Dat is de pest in het politieke landschap, want als je vindt dat jouw held daarom ook allerlei misstappen mag begaan en daar niet verantwoordelijk voor is, komen we nooit veel verder. Maar dat beseft de oranje benevelde Idris helaas niet. En zo zijn er wel meer hardnekkige Chan-aanhangers – vooral onder de diaspora aan de Noordzee – die ondanks de leugens die de regering de samenleving ingooide, vanuit hun geriefelijke zolderkamertjes bleven volhouden dat Chan het land heeft gered. Én dat een andere club het weer te gronde gaat richten. Deze praatjesmakers hebben nu niet meer zoveel te zeggen, vermoedelijk tot grote opluchting van heel Suriname. Ik krijg tenminste hun ingezonden klaagstukken nauwelijks meer via de app of in mijn inbox.

Maar terug naar Ann: het is wel behoorlijk hypocriet dat ze er nu als de kippen bij is om luidkeels te gillen dat er van alle mis is met de bewuste missives. Al ze echt consequent is, dan had ze in het verleden ook haar stem moeten laten horen bij smerige zaakjes waar -naar verluidt – partijgenoten bij betrokken waren, zoals de Naschoolse Opvang en Carifesta 2013. Maar die kwesties zijn onder de mat geschoven door de toen zittende NDP-regering en – ondanks vernietigende Clad-rapporten – nooit onderzocht. Het is echter ijdele hoop dat dit alsnog gaat gebeuren. Maar nogmaals, het is geen reden om de eventuele misdaden van deze regering niet te onderzoeken.

“Tante Jenny zal echter eerst schoon schip moeten maken bij het OM en daar echt onafhankelijke en capabele mensen moeten plaatsen”

Want de werkwijze van het – nu nog – staatshoofd verdient op zijn minst geen schoonheidsprijs. Ik denk zelfs dat er strafrechtelijk gezien heel wat grove steken zijn gevallen en dat de samenleving daardoor is benadeeld. Maar zolang dat niet is bewezen naar aanleiding van een onderzoek door de procureur-generaal (PG), kan iedereen moord en brand schreeuwen wat hij of zij wil en gaan de verantwoordelijken vrijuit. En aangezien Chan de PG mogelijk in zijn zak heeft, komen die onderzoeken er nooit. Dus wat dat betreft kan hij vooralsnog rustig slapen. Met de nadruk op ‘vooralsnog’.

Opeenvolgende regeringen hebben bij hun aantreden, vrijwel zonder uitzondering, geroepen de misstanden van het voorgaande team bloot te leggen en door justitie te laten onderzoeken. Maar die beloften zijn nooit nagekomen. De verantwoordelijken te laten straffen en desnoods op te sluiten, is dus een zeldzaamheid. De Surinaamse politici die in de afgelopen pakweg dertig jaar in eigen land wegens corruptie en soortgelijke zaken zijn veroordeeld, zijn op de vingers van twee handen te tellen.

Errol Alibux, Dewanand Balesar en Siegfried Gilds zijn enkele van die …