Brunswijk in politiek dilemma: Tussen ambitie, realiteit en strategie

door

Analyse door een Surinaamse politiek analist

Ronnie Brunswijk, de leider van de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (ABOP), bevindt zich in een complex politiek dilemma. Met het verlies van het vicepresidentschap – een functie die hij de afgelopen regeerperiode bekleedde – lijkt hij nu uit te zijn op minstens één van de drie hoogste staatsfuncties: president, vicepresident of voorzitter van De Nationale Assemblee (DNA).

Voorzitter van DNA is inmiddels toegekend aan Ashwin Adhin van de NDP. Daarmee is deze optie van tafel. Blijft over: het vicepresidentschap. Maar die positie is politiek toegezegd aan de Nationale Partij Suriname (NPS). De kans dat de NDP deze afspraak intrekt is gering. Daarmee dreigt Brunswijk van twee topposities naar nul te gaan – een scenario dat voor hem politiek onaanvaardbaar lijkt.

Brunswijk voert aan dat zijn partij, met 6 zetels en 31.798 stemmen, de derde grootste is. De NPS heeft ook 6 zetels, maar met 31.215 stemmen. Een verschil van 583 stemmen in het voordeel van ABOP. Wat hij niet benoemt, is dat de ABOP als hekkensluiter van de verkiezingsuitslag zich heeft aangesloten bij een bestaande groep van vijf fracties, en zo pas een politieke factor werd.

De ABOP zal nu vermoedelijk genoegen moeten nemen met ministersposten. Daarmee valt ze formeel onder de presidentiële macht, en zijn haar ministers vervangbaar bij conflict of loyaliteitsbreuk. Die positie maakt de partij kwetsbaar, en dreigt haar te marginaliseren – politiek op de achtergrond, met een secundaire rol in De Nationale Assemblee.

Zelfs als vicevoorzitter van het parlement – een functie die hij momenteel bekleedt – heeft Brunswijk geen directe invloed op de parlementaire agenda. Die ligt bij de voorzitter, in dit geval Ashwin Adhin. ABOP zal zich dus vooral als oppositiepartij kunnen profileren.

Toch is er één moment waarop Brunswijk nog strategisch gewicht heeft: de verkiezing van de president en vicepresident. Deze vereist een tweederde meerderheid van 34 stemmen. Als die niet gehaald wordt, gaat het proces naar de Verenigde Volksvergadering (VVV), waar alle gekozen volksvertegenwoordigers samen met districts- en ressortraadsleden stemmen.

In dat scenario kan Brunswijk cruciale steun verlenen of juist blokkeren. Hij zou kunnen besluiten tegen de kandidatuur van de NPS voor het vicepresidentschap te stemmen – uit onvrede – en in plaats daarvan Jennifer Simons (NDP) steunen voor het presidentschap, als vergelding of als strategische zet. Dit zou de machtsbalans opnieuw doen kantelen.

Kortom, de kaarten lijken grotendeels geschud, maar Brunswijk is nog niet uitgespeeld. De komende dagen  zullen bepalend zijn voor zijn politieke toekomst – en die van de coalitievorming in Suriname. De spanning blijft voelbaar.