Bromfietsdoden

door

HET AANTAL BROMFIETSERS dat in het verkeer in Suriname omkomt, is nog altijd schrikbarend hoog. In 2024 waren er in totaal achtenzeventig verkeersdoden doden, van wie dertig bromfietsbestuurders, met bij drie van hen een ‘passagier’ op de achterzit. Vanuit de overheid wordt al heel lang veel te weinig gedaan om dat tij te keren.

Opmerkelijk is echter dat bij de presentatie van deze trieste cijfers bekend werd gemaakt dat alles gereed is voor de implementatie van de bromfietscertificering en dat er reeds ‘een beschikking is geslagen en de leerstof is al samengesteld’. Over die certificering wordt al twintig jaar ‘nagedacht’.

Maar ondanks de toezeggingen van de bewindsman, zijn de nieuwe regels nog niet in behandeling genomen, laat staan aangenomen

Het plan voor het certificaat was al ontstaan toen huidig president Chandrikapersad Santokhi nog minister van Justitie en Politie was (2005-2010). Maar dat kwam toen niet goed van de grond, waarna president Desi Bouterse (2010-2020) het plan omarmde.

Het zou echter nog jaren duren voordat er concrete stappen werden gezet: toenmalig korpschef Humphrey Tjin Liep Shie stond in 2014 zelfs gereed om de eerste certificaten in Nickerie uit te reiken. Hij moest daar op het laatste moment van afzien omdat de wetgeving nog niet in orde was.

Uiteindelijk konden bromfietsers zich pas in 2018 aanmelden voor het examen: dertien kandidaten slaagden. Maar anderen die ook examen wilden doen, konden dat helaas niet, omdat om onduidelijke redenen niemand op het bureau Nieuwe Haven bereid of in staat was het examen af te nemen. Informatie daarover vanuit de overheid bleef ook uit, waardoor het voornemen opnieuw een zachte dood stierf.

Dat het thema bromfietscertificaat nu weer tevoorschijn is gehaald, is positief. Alleen is het de vraag of de koe daadwerkelijk bij de horens wordt gevat of dat het weer verzandt in het bureaucratische moeras. Zoals dat ook lijkt te gebeuren met e-bikes, een toenemende bron van ergernis zijn.

Er is nog altijd geen minimumleeftijd vastgesteld voor gebruikers, die bovendien niet verplicht zijn een helm te dragen. Ook is nergens bepaald wat de maximumsnelheid is waarmee de e-bikes mogen rijden, zelfs verlichting is niet wettelijk verplicht.

Verantwoordelijk minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie beloofde ruim een jaar geleden in De Nationale Assemblee wetgeving. Daar had het parlement een half jaar eerder al om gevraagd. Maar ondanks de toezeggingen van de bewindsman, zijn de nieuwe regels nog niet in behandeling genomen, laat staan aangenomen. En het ziet er niet naar uit dat het vóór de verkiezingen alsnog van komt. Levens redden in het verkeer is blijkbaar niet belangrijk genoeg voor politici. Daardoor blijft de wildwest-situatie rond e-bikes bestaan.

Sinds de loze belofte van Amoksi zijn er weer drie doden met zo’n elektrische tweewieler en een onbekend aantal gewonden gevallen. Waarmee overigens niet wordt gesteld dat die slachtoffers er niet zouden zijn geweest als de wetgeving wel in orde was, maar uit te sluiten valt het niet. En iedere verkeersdode is er altijd een teveel.

Veiligheid in het verkeer is natuurlijk voor een aanzienlijk deel de verantwoordelijkheid van de deelnemers zelf. Zij dienen zich aan de geldende regels te houden. Maar het is de taak van de overheid om ervoor te zorgen dat er regels worden opgesteld en dat burgers zich daaraan houden. En dat die ook strikt gehandhaafd worden.

Wat dat betreft zijn opeenvolgende regeringen hopeloos tekortgeschoten, waardoor doden en gewonden te betreuren zijn die anders mogelijk niet waren gevallen. Dat is iets waarmee onze beleidsmakers hun leven lang mee zullen moeten leven.