Bouta

door

Brada nanga aa…,Ik heb lang getwijfeld of ik iets moest schrijven over wijlen Desi Bouterse, dit vanwege de gevoeligheid van zijn persoon in de Surinaamse samenleving. In de eerste plaats wil ik de familie Bouterse condoleren met het verlies. De dood is iets onvermijdelijks in het leven. Iedereen zal het een keer meemaken.Ik was een jonge tiener toen ik voor het eerst kennismaakte met Bouta. In mijn jeugd vertegenwoordigde Bouta zelfstandigheid, nationalisme, anti imperialisme, anti kolonialisme en onderdrukking, vooruitgang door eigen kunnen, jeugdparticipatie en ook gezelligheid. Bouta kon makkelijk awasa of baithak gana dansen. Bouta was Suriname, met alle positieve en negatieve dingen die dat met zich meebracht.Hij was een van de weinige, of misschien zelfs de enige, politieke leider die de uitdaging met onze voormalige kolonisator aanging. Alle andere leiders predikten voornamelijk afhankelijkheid jegens Nederland. Bouta was resoluut, daadkrachtig, en niet bang om het op te nemen tegen de grote landen. Bouta had gelijk, want als we naar de huidige samenleving kijken, dan zijn er twee dingen die we toch aan hem te danken hebben:- Het omarmen van onze multi-etnische identiteit.Bouta was daar een pionier in. Het beleed niet met de mond, maar deed het ook. Want ik heb in de media mensen horen zeggen dat de multi-etnische identiteit ontstaan is tijdens Lachmon en Pengel. Niks is minder waar. We mogen ‘grani’ geven aan wie het verdient. Pengel en Lachman spraken over verbroedering en vreedzaam naast elkaar leven. Daarom hadden we tijdens het Nieuw Front: NPS, KTPI en VHP-ministeries. Kom je bij een VHP-ministerie, dan werkten daar allemaal Hindoestanen. Andersom, bij een NPS-ministerie, alleen maar mensen van Afrikaanse komaf. Dat is werkelijk vreedzaam naast elkaar wonen, werken en regeren. Dat is geen multi-etnische samenleving, maar groepen die langs elkaar heen werken.- Het zelf orkestreren van onze eigen ontwikkeling.Voor Bouta was alles vanuit een Surinaams perspectief. En hij had vertrouwen in de kansen voor een succesvol Suriname. Dat alleen al had voor mij een enorme aantrekkingskracht. Nergens op politiek podium kon ik zo’n positief verhaal over Suriname horen. Ook nu mis ik politieke leiders met die overtuigingskracht van Bouta.Ondanks deze verworvenheden zijn er ook wrange vruchten aan Bouta. De coups en menselijk leed. En natuurlijk de Decembermoorden. Dat is zijn ondergang geworden. Sinds het vonnis was Bouta niet meer hetzelfde. De uitspraak van de rechter heeft desastreuze gevolgen gehad voor hem. Bouta zelf zei dat we ons moesten buigen voor de uitspraak van de rechter. Dus wat je mening ook is, de rechter heeft de zaak beoordeeld en hem schuldig bevonden. Daarmee moeten we het doen. Suriname moet verder, verder zonder Bouta.Tide tamara we strey go moro fara (3X)Mie tak un’ grantangi…John Misidjan