Boedelvraagstuk heeft geen invloed op inheemse en tribale volken

door

De boedelgrondproblematiek is voornamelijk van toepassing op gekochte gronden, zegt onderzoekster en promovendus Chequita Ramautar-Akkal. Dit betekent dat inheemse en tribale volken, die geen grond hebben gekocht, niet betrokken zijn bij het boedelvraagstuk. Ze deelde deze informatie onlangs tijdens een bijeenkomst in Para.
De Paranen spreken echter niet over boedelproblematiek, maar geven aan dat hun voorouders hebben gezorgd voor de grondbehoefte van hun nageslacht. De complexiteit ontstaat wanneer mensen overlijden zonder hun grond te verdelen onder hun erfgenamen, wat vaak leidt tot onduidelijkheid over de juridische status van de grond. Dit verklaarde de onderzoekster in een interview bij Cariba FM.
Ramautar-Akkal, die tussen 2007 en 2015 een uitgebreide analyse van het boedelgrondprobleem uitvoerde, legde uit dat het onduidelijk is wie de erfgenamen van bepaalde boedelgronden zijn. Dit maakt het moeilijk om deze gronden te claimen of te legaliseren. De onderzoekster benadrukte dat dit probleem al lange tijd speelt en dat de huidige wetgeving verwarring creëert.
De regering heeft een wet gepresenteerd die niet gebaseerd is op haar eerdere voorstellen. Dit maakt het proces van het legaliseren van boedelgronden moeilijker voor de betrokkenen, stelt Ramautar-Akkal. Ze gaf aan dat haar voorstellen gericht waren op het vereenvoudigen van het proces, maar de wetgeving die uiteindelijk is gepresenteerd heeft niet de gewenste helderheid gebracht.
Daarnaast gaf Elviera Bruce-Sandie in het programma aan dat er ongeveer 50 boedelplantages in Para zijn, waarvan 35 gekocht zijn. Er bestaan binnen sommige families afspraken (de zogenaamde “sweri”) om deze plantages binnen de familie te houden en niet aan derden te verkopen. Er zijn naar schatting meer dan 1000 huurders van plantagegronden, en verschillende verenigingen werken samen om het probleem rondom de boedelplantages aan te pakken.
Ramautar-Akkal riep stichtingsbesturen op om hun statuten aan te passen aan de nieuwe wetgeving, zodat stichtingen meer rechten kunnen krijgen en rechtmatiger kunnen opereren. Ze benadrukte dat stichtingen de wet goed moeten gebruiken en pleitte ervoor dat ze in staat gesteld worden om boedelplantages in kaart te brengen en hun activiteiten te legaliseren. Dit zou een betere verdeling en beheer van deze gronden mogelijk maken, vooral voor plantages waar geen erfgenamen aanspraak maken.
“Door een rechtmatige verdeling van boedelgronden kunnen we de situatie rond de plantages verbeteren en de ontwikkeling in deze regio bevorderen,” concludeerde Ramautar-Akkal.