Bijna onethische propaganda

HET IS DE laatste week vóór de verkiezingen en veel partijen zijn in de volgende versnelling om de gunst van de kiezer te winnen. Propaganda maken wordt in de gratis Van Dale gedefinieerd als ‘alles dat wordt gedaan om aanhangers te winnen voor bepaalde (politieke) ideeën’. Een andere, meer uitgebreide definitie luidt: ‘de systematische verspreiding van informatie, vooral op een bevooroordeelde of misleidende manier, om een politieke zaak of standpunt te promoten. Beide definities proberen wel aan te geven dat kiezers of degene naar wie de propaganda is gericht, een bepaalde boodschap moeten ontvangen. In ieder geval een bepaalde communicatie om kiezers te overtuigen om de kant van deze of gene te kiezen.

In Suriname geeft vooral de zittende regering daar een eigen ‘draai’ aan. Gezien wordt bijvoorbeeld dat alles dat in de afgelopen ruim vier jaar moeilijk kon plotseling wel kan worden gerealiseerd en dan kan de vraag worden gesteld of hier sprake is van goed bestuur. Want de begroting voor het dienstjaar 2025 is niet goedgekeurd. En terwijl het ontwerp een tekort aantoont van SRD 3,1 miljard geeft de regering geld uit alsof Suriname ergens een geldboom heeft liggen.ADVERTISEMENT

De regering die zich op de borst slaat met het predicaat ‘goed bestuur’, dat niet slecht is, is niet transparant, want waar komt het geld vandaan

En het erge van de zaak is, is dat kritiek wordt uitgelegd als tegen deze uitgaven zijn. Dat is niet zo, het is meer dan duidelijk dat de mensen het geld dringend nodig hebben. Maar de uitgave daarvan moet ook worden verantwoord. Het is een pijnlijke zaak en bijna onethisch zoals het er aantoe gaat. Zie het zo: dorstige mensen kregen jarenlang bij mondjesmaat water en nu daar degene die het water moet brengen de stem van de dorstige nodig heeft, is er plots volop water.ADVERTISEMENT

De regering die zich op de borst slaat met het predicaat ‘goed bestuur’, dat niet slecht is, is niet transparant. Want waar komt het geld vandaan? De begroting van 2024 biedt daar geen ruimte voor, want die is een aantal keer geamendeerd om de extra kosten voor salarissen en sociale uitkeringen te financieren. De begroting van 2025 is niet eens behandeld. Toch zouden deze regeerders het anders doen dan de NDP, die ook de begroting van 2020 niet had behandeld vanwege de vele leningen.

Daarnaast is er een heel grote adder onder het gras. Peperdure campagnes van politieke partijen, waarin vooral VHP het voortouw neemt. En wees eerlijk: wie sponsort tweeduizend fietsen met een totale waarde van ongeveer driehonderdduizend US dollar zonder daar uiteindelijk iets voor terug te verwachten wanneer de regering weer in het zadel zit.

Dat geeft de behoefte aan transparantie over financierders van politieke partijen. Want dan weet de samenleving eigenlijk al naar wie de grote contracten, die zeker wel zullen komen door toegenomen inkomsten uit de olie en gas, zullen gaan. Hoe zal dat doorwerken op de sterkte van de instituten die straks richting moeten geven aan de olie- en gastoekomst van Suriname. Weer eens lijkt de achterkamertjespolitiek de voorgrond te bepalen op het Surinaamse toneel. Wanneer gaat het ooit veranderen?

...