‘Between the Lines’ hoopt op partner voor organisatie Sophie Redmond-lezingen in Suriname

Anita Plowell, voorzitter van stichting Between the Lines, kijkt met voldoening terug op de eerste Sophie Redmond-lezing in Suriname. “Ik ben tevreden, maar de belangrijke vraag is of het publiek ook tevreden is. Ik heb wel genoten”, zegt Plowell tegen de Ware Tijd.

Tekst en beeld Euritha Tjan A Way

Met de grote van Sophie Redmond afgedrukt op een staande banner en een kleinere, geschilderd door kunstenares Karin Jenkins, op de achtergrond, deelt ze haar liefste wens. Als het van haar afhangt, houdt ze de lezing, die al elf keer is gehouden in Nederland en zondag voor het eerst in Suriname plaatsvond, voortaan om het jaar in Suriname. “Maar daar is geld voor nodig en organisaties die willen ondersteunen.”

“Sophie Redmond was zo dienstbaar voor het land, zo dienstbaar voor anderen. Ze mag niet worden vergeten”Mildred Caprino

Ze brengt haar twee handen als in een kus bij elkaar en zegt: “Het liefste had ik, dat er hier in Suriname, een organisatie is of organisaties zijn die zouden samenwerken met ons om een soort twinning te doen. Dan zou het wel lukken om het om het jaar in Suriname te houden.”

Erfenis en inspiratie

Plowell is samen met stichting Suriname Kalender en ondersteund door het Cultuurfonds en de Clark Accord Foundation in staat geweest de eerste dokter Sophie Redmond-lezing in Suriname te houden. Het markeert de twaalfde keer dat de erfenis en inspiratie van Redmond als een rode draad door de verschillende programmaonderdelen liepen.

Keynotespreker was Mildred Caprino, die zichzelf publieksherinneraar noemt en geen historica. Ze liet via een klein onderzoek, dat ze zelf had gedaan, zien dat er meer aandacht nodig is voor het erfgoed van Redmond die met haar doorzettingsvermogen een unieke persoonlijkheid was in een land ondanks dat de mannen het toen absoluut voor het zeggen hadden. “Ik heb Sophie gevonden bij de garage van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Daarboven stond het bord directie.” Ze doelde op de parkeerplaats voor de directie van het ziekenhuis.

Caprino: “Daar zijn toch vrouwen in de leiding? Is het niet mogelijk dat ze het borstbeeld een betere plek geven, ergens waar het goed tot zijn recht komt?” Ook het graf van Sophie, zoals ze haar liefkozend noemde, op de begraafplaats Mariusrust ziet er niet uit. “We moeten ons afvragen wat we willen met ons herinneringserfgoed. Deze vrouw was zo dienstbaar voor het land, zo dienstbaar voor anderen. Ze mag niet worden vergeten.”

Vrouwen op voorgrond

Caprino vertelde ook hoe zij in haar eigen zoektocht naar kennis de bijdrage van vrouwen en zeker ook van Redmond op de voorgrond plaatste. “En mensen vragen zich af: ‘is er nog iets te onderzoeken?’ Ik zeg ja. Kijk naar haar ”, zegt Caprino terwijl ze naar de levensgrote plaat achter haar wijst. “Waarom droeg ze deze koto? Waarom droeg ze haar angisa zo en niet hoger zoals men toen de oto baka droeg? Ik zie dat ze veel sieraden draagt. Waarom is dat? Is dat omdat investeren in edelmetaal nooit verloren geld is? Heeft ze het geleerd van haar moeder? Vroeger bewaarden vrouwen hun sieraden onder de brandmiri. Haal daar inspiratie uit. Als je geld hebt, koop ook sieraden. Maar bewaar ze niet onder je kussen. Koop een safeloket bij de bank.” Met dit soort simpele voorbeelden bracht Caprino de figuur Sophie Redmond toch dichterbij veel vrouwen van nu.

Geheel in de trend van sterke zwarte vrouwen deelden Sherida Mormon en Hilli Arduin hun verhaal met het publiek na de keynote en de vragenronde. Beide vrouwen werden net vóór of net na de afronding van hun opleiding moeder. Hun kinderen waren de inspiratie om voort te gaan en om zichzelf te ontwikkelen en hun omgeving te inspireren. “Zorg ervoor dat je de mensen om je heen verzamelt die met je mee willen in je pad door het leven en laat degene die dat niet willen”, gaf Mormon als boodschap mee.

Voor Redmond had de jeugd een speciale plek. Vandaar dat Serenity Ghiraw, die mee had gedaan met de Sophie Redmond-schrijfwedstrijd, haar eigen gedachte over haar toekomstig nalatenschap met de aanwezigen deelde.

Familie

Carol Redmond, achternicht van Sophie Redmond, keek na de lezing zondag geïnspireerd. “Ik vind het een hele impuls om de herinnering aan mijn groottante levend te houden. We gaan als familie kijken hoe we de organisatie kunnen ondersteunen om de lezing in Suriname te houden. In Nederland is het een groot iets, daar is deze lezing een hele happening. Maar veel van onze familie ouderen zijn al overleden. Maar we willen ondersteunen”, aldus Redmond.

Nog net vóór de hemelse tonen van de viool werden ingezet, werd de gouden vioolspeld uitgereikt aan Norine Martha Zaalman. Haar goede eigenschappen als …

...