BESCHOUWING — Hoogmoed in boekvorm

Dat president Chandrikapersad Santokhi zichzelf heel bijzonder vindt en zich daar ook naar gedraagt, zijn Surinamers inmiddels wel gewend. Dat blijkt ook uit de wijze waarop hij de prestaties van zijn regering en vooral zichzelf constant ophemelt. Die hoogmoed vertaalt zich nu in boekvorm, dat het hele land moet lezen. Want van het laatste propagandastuk van zijn kabinet, getiteld ‘Stap voor stap naar een beter morgen’ moeten maar liefst honderdduizend exemplaren worden gedrukt.

Tekst Armand Snijders

Beeld kabinet van de president

Wie zijn jaardag viert, trakteert. Dat wordt tenminste vaak gezegd. Echter, in het Suriname van vandaag is het niet zo vanzelfsprekend dat dit ook gebeurt, want gezien de huidige omstandigheden waarbij een groot deel van de bevolking nog altijd de grootste moeite heeft om, als gevolg van de nog altijd heersende crisis, de eindjes aan elkaar te knopen, ontbreekt vaak het geld om bijvoorbeeld collega’s, familie, vrienden of klasgenoten te verrassen met iets lekkers.

“Afgezien van het feit dat hooguit een paar honderd Surinamers geïnteresseerd zijn in deze propagandapraat is dit recordaantal boekjes absoluut overdreven”

Echter, president Santokhi pakte op 3 februari op zijn 66ste verjaardag flink uit. Hij had de hele dag uitgetrokken om sociale projecten te ondersteunen, lintjes door te knippen, eerste stenen te leggen én voedselpakketten uit te delen. Niet dat hij die gestes uit eigen zak betaalde, het waren vrijwel allemaal donaties, schenkingen of leningen. En anders was er wel overheidsgeld voor uitgetrokken.

Cadeautje van India

Hij deelde die maandag in de Congreshal enthousiast de eerste van de in totaal tienduizenden Indiase voedselpakketten uit aan mensen “die het hard nodig hebben”. En hij deed alsof het vooral zijn verdienste en die van de VHP was dat de burgers werden verrast. Maar in werkelijkheid was het een cadeautje van India voor de hele Surinaamse samenleving, dus niet van de president en de regering, die er nu wel goede sier mee probeerden te maken. Het is immers verkiezingstijd.

De zorgvuldig geselecteerde ontvangers waren in ieder geval niet minder blij met de geste, die ze in deze barre tijden hard kunnen gebruiken. Echter, veel Surinamers vragen zich af of zij ook iets van deze pakketten gaan zien, want de ervaringen uit het verleden hebben geleerd dat het uiteindelijk vooral bij bepaalde groepen terecht komt, zoals partijleden en sympathisanten. Of bij mensen die bereid zijn een partijvlag op te hangen. Er wordt van alle kanten beweerd dat dit niet het geval is, maar de argwaan in de samenleving is erg groot.

Hoofdbureau van politie

Op diezelfde dag opende het jarige staatshoofd een trimbaan in zijn woonplaats Lelydorp. En hij wilde doen voorkomen alsof het aan hém te danken is dat de inwoners van Wanica daarover kunnen beschikken. Echter, het grootste deel van het geld was opgehoest door (ook weer) India, het aandeel van de Surinaamse overheid viel daarbij enigszins in het niet.

En niet te vergeten: hij legde op diezelfde dag ook de eerste steen voor de zoveelste nieuwbouw van een hoofdbureau van politie op de hoek van de Johan Adolf Pengelstraat en de Verlengde Gemenelandsweg. De vorige bouwpoging, waarvoor hij als minister van Justitie (2005-2010) het initiatief had genomen, is onder de vorige regering een fiasco geworden.

Het vreemde is dat er verschillende verhalen de ronde doen over hoe dit project wordt betaald: wordt daar een restje verdragsmiddelen voor gebruikt, is er een lening voor afgesloten of komt het uit de begroting van Openbare Werken, zoals minister Riad Nurmohamed vorige week beweerde.

Dat laatste lijkt heel erg onwaarschijnlijk gezien het onophoudelijke geklaag van de bewindsman dat hij geen geld heeft en daardoor onder meer de vuilophaal in het land niet kan garanderen. Die onduidelijkheid legde een grauwe sluier over de groundbreaking ceremonie.

Klap op de vuurpijl

Santokhi presenteerde op zijn jaardag las klap op de vuurpijl alweer een (pocket)boekje dat de verschillende verworvenheden van zijn regering bevat, met als titel ‘Stap voor stap naar een beter morgen’. Terwijl hij vorig jaar mei al het boekwerk ‘Van crisisbeheersing naar stabilisatie, groei en duurzame ontwikkeling met durf, moed en leiderschap. 4 jaar regering Santokhi-Brunswijk’ had gepresenteerd aan de gemeenschap. En twee jaar eerder had hij bij het tweejarige bestaan van de regering ook al het werkje ‘Samen verder bouwen aan welvaart en welzijn’ laten drukken.

Al deze publicaties hebben één ding met elkaar gemeen: ze gaan allemaal over hoe goed de regering volgends zichzelf bezig is. En ze bevatten heel veel herhalingen. Het grootste bezwaar is dat er allerlei dingen in staan die een regering behoort te doen omdat die haar taken zijn. En dat het dus onzin is dat er iedere keer weer een werkje wordt gepubliceerd.

Een slager schrijft toch ook geen boek dat …

...