BESCHOUWING — De verstikkende wurggreep van het IMF

De regering haalt opgelucht adem nu het Internationaal Monetair Fonds (IMF) de zevende evaluatie van de uitvoering van het economisch herstelprogramma heeft goedgekeurd en Suriname weer een tranche van 62,5 miljoen US dollar van de lening van iets meer dan een half miljard dollar geeft. De regering smacht naar die financiële steun om ’s lands schoorsteen te kunnen laten roken. Zelf heeft ze nog onvoldoende gedaan om de vele kosten te kunnen dekken. Ondertussen verstikt de bevolking dankzij het IMF door de onverbiddelijke wurggreep waar het in wordt gehouden.
Tekst Armand Snijders

Beeld kabinet van de president
Vrijwel iedere dag gaan er mensen naar de klachtenafdeling van de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij in de Watermolenstraat, op steenworp afstand van het hoofdkantoor aan de Henck Arronstraat. De meeste klagers zijn doorgestuurd vanuit de bijkantoren, waar ze zijn geconfronteerd met in hun ogen onredelijk verhoogde rekeningen. En bovenal over de totaal onsamenhangende samenstelling daarvan.

“Bij de klachtenafdeling van de SWM vertelden ze mij – zonder uitleg te geven hoe ze op dat bedrag waren gekomen – doodleuk dat ik móet betalen. Ze duldden geen tegenspraak”
Ernie Windzak
Ernie Windzak is één van hen. “Vier jaar geleden betaalde ik maar SRD 20 per maand. Daarna gingen de bedragen langzaam maar zeker omhoog. Daar had ik ook alle begrip voor, want iedereen begreep dat de overheid niet langer voor ons water kon opdraaien.” In juli van dit jaar betaalde hij SRD 505,15 voor 21 kubieke meter water, daar kon hij naar eigen zeggen nog mee leven. Maar een paar maanden later schoot de factuur opeens omhoog naar SRD 1.187,50 voor 23 kubieke meter.
“Op basis van het tarievenstelsel van de SWM had ik maar iets meer dan SRD 700,00 moeten betalen, dus ben ik naar de klachtenafdeling gestapt. Daar vertelden ze mij – zonder uitleg te geven hoe ze op dat bedrag waren gekomen – doodleuk dat ik móet betalen. Ze duldden geen tegenspraak, ondanks dat ik aantoonde dat het bedrag onjuist was. Vorige maand betaalde ik trouwens SRD 775,29 voor het verbruik van 27 kuub. Dat is opeens weer veel minder voor meer water dan de maand daarvoor. Dan hoe dan? Ze bedonderen je met open ogen, terwijl de regering die zegt prijsopdrijving te bestrijden, het allemaal maar laat.”

Stabilisering van de economie
De verhoging van de SWM-rekening is slechts één van de vele gevolgen van de eisen die het IMF aan de regering-Santokhi heeft opgelegd om in aanmerking te komen voor de noodzakelijke honderden miljoenen US dollars aan steun. Veel maatregelen zijn ook nodig om enorme schulden af te lossen en de financiële huishouding weer enigszins op orde te krijgen. Daardoor zijn onder meer ook de prijzen voor brandstof, elektriciteit en veel overheidsdiensten drastisch verhoogd.
Volgens Santokhi is het IMF-programma een succes omdat men goed op weg is het belangrijkste doel te halen, namelijk het stabiliseren van de economie. Met de overige leden van het kabinet is hij niet voor de camera’s van met name de Communicatiedienst Suriname weg te slaan om te vertellen dat dit allemaal de verdienste van zijn beleid is, dat onder toeziend oog van het IMF wordt uitgevoerd. Hij vertelt er niet bij dat de IMF de regering ook in een wurggreep heeft om zaken uit te voeren die de bevolking steeds meer pijn doen.
Meten met twee maten
Aan de andere kant lijkt het IMF met twee maten te meten. Want terwijl de samenleving wordt uitgeknepen, wordt wel door de vingers gezien dat – in strijd met de strenge voorwaarden – nog altijd geld onverantwoord over de balk wordt gesmeten en in bodemloze putten wordt gegooid. Maandelijks worden miljoenen US dollars subsidie verstrekt aan onder meer de failliete SLM en worden kapitalen uitgegeven aan reisjes van regeringsleden, terwijl Santokhi al meermalen heeft gegarandeerd dat dienstreizen aan banden zouden worden gelegd. En er wordt te weinig gedaan om de inkomsten te verhogen, zoals door het IMF wordt verlangd.
Toch zijn dat kennelijk geen obstakels voor de geldschieter om op de rem te trappen. Daardoor wordt steeds meer getwijfeld aan de werkelijke bedoelingen van het IMF en welke belangen het echt dient. Want ondertussen wordt een groot deel van de bevolking wel helemaal uitgekleed en het einde lijkt voorlopig niet in zicht.

“De regering heeft juist gefaald om de kwetsbare mensen te compenseren, de corruptie te bestrijden en goed bestuur te implementeren”
PVP-voorzitter Roy Bhikharie
Alle mooie praatjes van de president en zijn regering ten spijt is het licht dat volgens hem al drie jaar aan het einde van de tunnel gloort, nog altijd niet in zicht. Hij heeft uit het oog verloren hoe zwaar de meeste burgers het iedere dag hebben. Dat komt ook omdat het sociale programma nog steeds een vreselijk rommeltje is en veel mensen daardoor …

...