BESCHOUWING — De molenstenen om Santokhi’s nek (2): De chantagetactiek van Brunswijk

door

Het zal niet meevallen om in de schoenen van president Chandrikapersad Santokhi te staan. Zijn regering is er weliswaar in geslaagd om de crisis waarin het land verkeerde, redelijkerwijs te beteugelen, maar de prijs die de samenleving daarvoor heeft moeten betalen, is torenhoog. Er hangen nog verschillende molenstenen om zijn nek die hem en zijn VHP nog meer kunnen opbreken. In een serie van zes afleveringen zet de Ware Tijd de belangrijkste op een rij.

Tekst Armand Snijders

Beeld kabinet van de president

Vrijwel iedereen had vooraf voorspeld dat de samenwerking van de VHP met de Abop van Ronnie Brunswijk een kort leven beschoren zou zijn. Zij kregen ongelijk, want Brunswijk en Santokhi gedoogden elkaar ondanks het constante geruzie. Niet omdat ze samen iets moois van het land willen maken maar omwille van de macht, die beide leiders koste wat het kost willen behouden. Brunswijk moet daarom continu de valse sneren van Santokhi slikken, terwijl andersom de president de gehanteerde chantage- en terreurtactiek van zijn vicepresident ‘gewoon’ accepteert en zoveel mogelijk negeert.

“Mijn familie mag wel mee-eten nu ik vicepresident ben. Dus ik ga niet onder banken en stoelen schuiven dat ik familie in dienst heb genomen”Abop-voorzitter Ronnie Brunswijk

Santokhi had altijd bezwaar geuit tegen zijn voorganger Desi Bouterse omdat die bij verstek wegens drugshandel was veroordeeld in Nederland en dat hij Suriname daarmee eigenlijk te schande maakte. Maar Abop-voorzitter Ronnie Brunswijk is geen haar beter en heeft om diezelfde reden veroordelingen aan zijn broek in Nederland én Frankrijk plus nog een waslijst aan vergrijpen op zijn naam in eigen land en daar ook een strafblad waar je ‘U’ tegen kan zeggen.

Patronagepolitiek

Maar daar gaat het nu niet over. Deze aflevering handelt over de moeizame samenwerking tussen met name de VHP en Abop. Chantage kwam al snel aan het licht na het aantreden van de regering, toen Santokhi massaal familieleden en vrienden benoemde op cruciale functies – inclusief zijn echtgenote Mellisa Santokhi-Seenacherry – terwijl hij tijdens zijn campagne had beloofd een einde te maken aan deze vorm van patronage. En terwijl het volk hier schande van sprak, zag Brunswijk zijn kans schoon om ook friends and family op belangrijke posities te stationeren.

Zo mocht onder meer broer Leo aan de touwtjes gaan trekken bij de EBS, zijn dochter Fariyal Renfurm bij het Nationaal Vervoerbedrijf en zijn zoon Fulgence Javinde werd als districtscommissaris aangesteld. En niet te vergeten kon de veroordeelde en door Interpol gezochte ondervoorzitter van zijn partij Joël Martinus, beter bekend als Bordo, de troon bestijgen bij de Anthony Nesty Sporthal (NIS). En dat allemaal omdat Santokhi daar niets tegenin durfde te brengen, ook al om zijn eigen benoemingen niet in gevaar te brengen.

Volgens Brunswijk is het hanteren van patronagepolitiek echter de normaalste zaak van de wereld. “Wanneer er mogelijkheden zijn, ga je mensen accommoderen. (…) Mijn familie mag wel mee-eten nu ik vicepresident ben. Dus ik ga niet onder banken en stoelen schuiven dat ik familie in dienst heb genomen.”

‘Kneusjes’ in het regeerteam

Al snel leek het er sterk op dat Brunswijk ook bepaalde welke ministers mochten blijven en wie moesten gaan. Santokhi had al vrij snel in de gaten dat met name Abop-bewindslieden niet naar behoren functioneerden en kondigde eens in de zoveel maanden aan te gaan reshuffelen in zijn dreamteam. Maar onder druk van Brunswijk ging dat steeds weer niet door, waardoor alle ‘kneusjes’ in het regeerteam niet vervangen werden en nu nog steeds minister zijn.

Alleen Diana Pokie van Grondbeleid en Bosbeheer mocht ophoepelen van Brunswijk, niet omdat zij haar werk niet goed deed, maar omdat ze bij hem in ongenade was gevallen. Santokhi was het daar eigenlijk niet mee eens, maar zwichtte uiteindelijk, wederom onder zware druk van de vicepresident. Die zwaaide met rapporten waarin niet-bestaande malversaties zouden staan.

“Brunswijk moet daarom de valse sneren van Santokhi slikken, terwijl andersom de president de chantage- en terreurtactiek van zijn vicepresident ‘gewoon’ accepteert’”

Aan de andere kant heeft Santokhi – al dan niet bewust – meer dan eens het bloed onder de nagels van zijn plaatsvervanger weggehaald door veel te weinig geld beschikbaar te stellen aan Abop-ministeries. Echter, dat had de partij ook aan zichzelf te wijten, want haar fractie stemde in De Nationale Assemblee klakkeloos in met begrotingen.

Maar ook al was er geld op de begroting gereserveerd, dan bleven betalingen vanuit het ministerie van Financiën en Planning vaak uit, tot ergernis van Brunswijk. Ook werden recent VHP-onderministers benoemd op Abop-ministeries, waardoor het gezag van de zittende bewindslieden werd ondermijnd.

(lees verder onder de )

‘Coup’ in Albina

Daardoor wordt de indruk gewekt dat Brunswijk en Abop voor spek en bonen in de regering zitten en eigenlijk wordt gesteld dat het …