BESCHOUWING — De donkere schaduw boven Ramdin

door

Nu Xaviera Jessurun door het Openbaar Ministerie (OM) formeel als verdachte is aangemerkt in de slepende zaak rond onrechtmatigheden bij de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij (SLM) ten tijde van de vorige regeerperiode, begint haar schaduw steeds nadrukkelijker over haar huidige baas Albert Ramdin te hangen. Maar dát heeft hij volledig aan zichzelf te danken. Bovendien draagt hij de last van zijn recente verleden als minister in Suriname – waarbij heel veel mis is gegaan – met zich mee.

Tekst Armand Snijders

Beeld kabinet van de president

Ramdin is ervan overtuigd dat Jessurun, die nu zijn kabinetschef bij de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) is, destijds haar boekje bij de SLM niet te buiten is gegaan, zo verklaarde hij vorige week tegenover de Ware Tijd. Maar tegelijkertijd zei hij “het hele verhaal ook niet zo goed” te snappen. Dus hoe kan hij dan vinden dat ze geen strafbare feiten heeft begaan? Immers, die uitspraken spreken elkaar tegen.

“Echter, in plaats van een verbindende kracht te zijn, werd Ramdin een bron van conflicten en fragmentatie binnen de Surinaamse partijpolitiek”

Ramdin gelooft daarnaast wel dat alles correct bij de luchtvaartmaatschappij is verlopen. “In die zin, dat wij besluitvorming genomen hebben in samenspraak met de regering en ook in overleg met de clusterministers.” En één van die clusterministers was hijzelf. Waarmee hij onbedoeld impliceert dat hem ook wel wat te verwijten valt, alleen zal hij daar juridisch niet op kunnen worden aangesproken. Immers, de uiteindelijke verantwoordelijkheid lag bij president Chandrikapersad Santokhi, als baas van de enige aandeelhouder van de SLM, de Surinaamse staat. Maar die ontloopt die verantwoordelijkheid al sinds medio 2022, toen de hel losbrak op de SLM-burelen aan de Jagernath Lachmonstraat.

Ramdin begeeft zich met zijn opmerkingen op zeer glad ijs en legt een nieuwe bom onder zijn functie van secretaris-generaal bij de OAS. Daar wordt al met de nodige bedenkingen naar zijn recente benoeming gekeken, zeker na de beschuldigingen aan zijn adres op de nieuwssite centranews.com, die Ramdin via de communicatieafdeling van de OAS denkt weg te kunnen wuiven zonder dat deze onafhankelijk zijn onderzocht.

Blazoen niet zo schoon

Hoewel hij in zijn arrogantie waarschijnlijk zal denken dat de bom nooit tot ontploffing zal komen, wordt er momenteel door verscheidende media meer kruit verzameld met de bedoeling deze binnen afzienbare tijd af te vuren. En zijn blazoen is al niet zo schoon als hij de wereld wil doen geloven, terwijl zijn opmars van minister van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking (Bibis) tot OAS-baas vaak wordt gepresenteerd als een succesverhaal voor Suriname.

Maar achter deze façade schuilen tal van negatieve effecten die Ramdins machtspositie en werkwijze hebben gehad op het land, de politieke stabiliteit en de internationale reputatie van Suriname. Hij kreeg onder Santokhi als ‘vicepresident zonder mandaat’ veel macht binnen de VHP-regering, vooral omdat het staatshoofd zijn eigenlijke vicepresident Ronnie Brunswijk voor geen meter vertrouwde.

Echter, in plaats van een verbindende kracht te zijn, werd Ramdin een bron van conflicten en fragmentatie binnen de Surinaamse partijpolitiek. Zijn nadrukkelijke rol leidde intern tot groeiende frustratie onder ervaren partijleden, die zelfs het leiderschap van Santokhi in twijfel trokken. Dit verzwakte de basis van de partij, creëerde afstand tussen bestuur en het electoraat en droeg bij aan de recente verkiezingsnederlaag.

Arrogantie van de vorige macht

Zijn positie maakte Ramdin zo invloedrijk dat hij vaak de beleidslijn bepaalde zonder voldoende mandaat of politieke consensus. Zoals met zijn blunder rond de ambassade in Jeruzalem of de benoeming van een ‘besmette’ ambassadeur in Marokko. Politieke analisten en leden van de De Nationale Assemblee typeren dit als ‘arrogantie van de vorige macht’; Ramdin belichaamt machtsconcentratie die ten koste ging van overleg en transparantie.

Zijn claim dat hij als Bibis-minister Suriname internationaal op de kaart heeft gezet, is op zijn minst overdreven. Het gebrek aan consensus en stabiliteit leidde daarentegen vaak tot verwaarlozing van het nationale debat, draagvlak en kritische zelfreflectie – punten waarop Ramdin tekortschoot volgens critici. Hierdoor wordt Suriname in het buitenland niet als een moderne, participatieve democratie gepresenteerd, maar als een land dat zijn diplomatie laat afhangen van individuele ambities.

Een versplinterde staat

Ramdin wordt verweten zijn persoonlijke agenda te hebben laten prevaleren boven nationale belangen, door zowel als minister als diplomaat te handelen op basis van opportunisme en gesloten overleg met belangengroepen. Daarbij ontbrak de heldere transparantie naar samenleving en volksvertegenwoordiging volledig. Dit heeft het vertrouwen in politiek leiderschap en democratisch bestuur geschaad.

De invloed van Ramdin is niet slechts die van een diplomatieke zwaargewicht, maar vooral die van een interne bom; een machthebber die Suriname heeft achtergelaten in een versplinterde staat, zowel politiek als internationaal. Suriname verdient leiders die verbinden, transparant handelen en nationale belangen boven persoonlijke agenda’s stellen. Echter, Ramdin heeft Suriname meer geschaad dan gediend.

Met zijn openlijke en voorbarige verdediging van Jessurun in de SLM-affaire – waarover de rechter nog een oordeel zal moeten uitspreken – gooit hij nog een extra schepje bovenop zijn gehavende reputatie. Wil hij daar nog iets van herstellen, dan zal hij zich eindelijk eens als een verstandige en vooral eerlijke diplomaat moeten gaan gedragen en zijn verborgen agenda’s moeten opbergen.

Als outgoing president overhandigde Chandrikapersad Santokhi zijn minister Albert Ramdin een plaquette bij diens afscheid.