Beleid rond personen met een beperking moet dringend worden herzien

door

Er bestaat nog steeds een taboe in Suriname wanneer ouders een kind ter wereld brengen met een beperking. Deze kinderen worden vaak verborgen en hebben nauwelijks contact met de buitenwereld. Dit kwam naar voren tijdens een paneldiscussie van de Vereniging van Sociaal Werkers in Suriname (VSWS), georganiseerd onder het thema “Beperkt Leven”.
De discussie vond plaats in het auditorium van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo en bracht diverse deskundigen bijeen om hun visie te delen over discriminatie en uitsluiting van mensen met een beperking. De experts benadrukten dat niet automatisch aangenomen moet worden dat mensen met een beperking altijd hulp nodig hebben.
“Zolang iemand geen hulp vraagt, is het niet nodig om ongevraagd een helpende hand te bieden. Veel personen met een beperking zijn prima in staat zelfstandig te functioneren,” aldus een van de panelleden.
Een belangrijk discussiepunt was de eenzijdige benadering van sociale uitkeringen. Volgens de sprekers verstrekt de overheid momenteel dezelfde uitkering aan alle groepen, zonder onderscheid te maken in ernst of aard van de beperking. “Iemand met een meervoudige beperking heeft mogelijk meer ondersteuning nodig dan iemand met een lichte fysieke beperking. Het beleid zou hierop afgestemd moeten worden,” benadrukten de panelleden.
De deskundigen pleitten voor een herziening van het overheidsbeleid, waarbij gekeken wordt naar wie daadwerkelijk sociale steun nodig heeft en wie gestimuleerd kan worden tot zelfstandigheid. Ook riep het panel het bedrijfsleven op om meer werkgelegenheid te creëren voor deze doelgroep.
Het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een beperking, goedgekeurd op 25 december 2015 en in 2017 in De Nationale Assemblee behandeld, kwam eveneens aan de orde. Ondanks de ondertekening van het verdrag blijkt in de praktijk weinig van de ambities gerealiseerd.
“In 2023 stelde de vorige regering een commissie in voor het ‘Brede welzijn van de mens met een beperking’, om Surinaamse wetgeving in lijn te brengen met het VN-verdrag. Maar tot nu toe is er nauwelijks vooruitgang geboekt,” aldus de panelleden.
Volgens hen voldoet een groot deel van de openbare gebouwen nog steeds niet aan de minimale toegankelijkheidseisen. “Elke nieuwe regering begint weer van voren af aan: kennismakingsgesprekken, beloftes, maar zelden actie. Er is een gebrek aan continuïteit en daadkracht.”
Het panel benadrukte ook dat mensen met een beperking actief betrokken moeten worden bij beleidsvorming. “Wanneer er commissies worden samengesteld, moet de doelgroep zelf deelnemen. Alleen dan kan beleid echt op maat worden gemaakt.”
Suriname heeft zich verbonden aan meerdere internationale verdragen, maar deze worden onvoldoende nageleefd. “Zolang verdragen alleen op papier bestaan, verandert er niets aan de dagelijkse realiteit van mensen met een beperking,” concludeerden de panelleden.
Het panel bestond uit Kavita Mohan (directeur van Betheljada), Withney Ajambia (maatschappelijk werker), Marinthe Goedschalk, Sigmund Robles en Denise Telting (fysiotherapeut).