Belangen achtergestelde gebieden

door

HET OPSTELLEN VAN kandidatenlijsten gaat dit jaar helemaal anders dan de vorige verkiezingen. Waar elk district voorheen een aparte lijst had met kandidaten die bekend zijn in dat gebied dan wel hun adres daar hebben, wordt nu voornamelijk in Paramaribo druk gespeculeerd wie op welke lijst moet en welke positie die moet innemen.

In dit nieuwe proces zouden partijkernen juist een belangrijke rol moeten spelen als vertegenwoordigers van het centrale bestuur in de gebieden waar ze operationeel zijn. Bij vorige verkiezingen waren installatie en vernieuwingen van kernen ook aan de orde van de dag. Dat schijnt bij deze verkiezingen veel minder te zijn.

Daarnaast zien we dat de campagnevoering die in vorige jaren zeker ook in de districten werd opgepakt, nu veel meer in Paramaribo en Wanica gebeurt

De afwezigheid van goed werkende kernen wordt ook pijnlijk duidelijk wanneer mensen op (voorlopige) lijsten komen die een bepaalde reputatie hebben. Een plaatselijke kern had hier mogelijk een stokje voor kunnen steken.

Wat we nu vooral zien is dat partijen in Paramaribo vergaderen en vooral mensen die in Paramaribo de dienst uitmaken voorin op de lijst plaatsen. Daarnaast zien we dat de campagnevoering die in vorige jaren zeker ook in de districten werd opgepakt, nu veel meer in Paramaribo en Wanica gebeurt. De boten -met of zonder spiegeltjes en kraaltjes- bezoeken het gebied niet meer.

Maar elke middag zijn partijleden in verschillende buurten in Paramaribo en Wanica om de problemen van burgers aan te horen. Echter Coronie, Marowijne, Brokopondo, Marowijne en Sipaliwini lijken op zo een manier geen of veel minder problemen te hebben.

Intussen zijn ook de meeste verkiezingsprogramma’s gemaakt dus in hoeverre problemen in die districten nog meegenomen zullen worden in de zienswijze van partijen is koffiedik kijken. Het is meer dan jammer dat partijen – de meeste dan – hebben gekozen voor een nieuw kiesstelsel waar het principe van one man one vote geldt en vooral de centraal gelegen gebieden aandacht krijgen, maar tegelijkertijd niet volharden in het horen van de minderheid. Want een belangrijk principe van democratie is majority rule, but minority listen.

En het lot wil juist wel dat in de gebieden waar minder stemmen te halen vallen, veel meer problemen zijn. Wie gaat via wet, recht en beleid in DNA proberen die problemen op te lossen. Toegegeven, het systeem dat er was heeft onvoldoende gewerkt en heeft de problemen in de achtergestelde gebieden nauwelijks kunnen aankaarten laat staan oplossen. En toch lijkt het er ook niet op dat onze instituten stevig genoeg zijn om dit nieuwe kiesstelsel te laten werken voor iedereen.

Mogelijk is het tijd om na deze verkiezingen deze nieuwe wet weer eens goed te bekijken en te evalueren of we niet een meer gemengd systeem moeten hebben met een bepaalde vertegenwoordiging van lokale gemeenschappen. Helaas zien we na verkiezingen dat de partijen die van het systeem hebben geprofiteerd er geen enkele behoefte aan hebben om het te evalueren.