Behoud gebouwd erfgoed

door

LANDEN DIE UNIEKE karakteristieke kenmerken hebben doen er vaak alles aan die te behouden. Wat zal de wereld toch saai zijn als elk land er hetzelfde uitziet en hetzelfde aanbiedt. Vandaar ook dat Suriname heeft bedacht om zijn unieke bouwstijl in Paramaribo, dat vroeger liefkozend ‘The wooden city of South America’ genoemd werd, te behouden.

Helaas zien veel bewoners en eigenaren van panden die een monumentale status hebben eerder de lasten dan de lusten die zo een gebouw met zich meebrengt. Verbouwen moet namelijk met een vergunning en er moet toezicht zijn op het bouwproces om te waken voor behoud van de authenticiteit van zo een gebouw.

Een belangrijk motief om ons gebouwd erfgoed te behouden ligt in het feit dat het ook de geschiedenis van ons land laat zien

De Monumentenwet lijkt in deze een hiaat te hebben. De eigenaar van zo een pand is van alles verplicht om de staat van het gebouw te behouden, heeft de wetgever dus bepaald. Maar diezelfde wetgever heeft ook bepaald dat de staat niet degene is die het beheer moet voeren over zo een monument. Dat wekt wrevel in de hand omdat onderhoud van de voornamelijk houten gebouwen veel geld vraagt en dat heeft niet elke eigenaar.

Toch zijn er oplossingen te over. De overheid zou ertoe over kunnen gaan een fonds op te zetten om eigenaren van monumentale gebouwen te ondersteunen in het onderhoud. Er zou dan een bedrag uit het fonds geleend kunnen worden om panden te onderhouden dan wel te verbouwen.

De overheid zou een autoriteit op kunnen zetten die effectief mee kon helpen denken in het behoud van deze panden. Dat was al vele jaren terug voorgesteld bij het plaatsen van de houten binnenstad van Paramaribo op de Unesco lijst van werelderfgoed. Zo een autoriteit zou kunnen denken aan het terugbrengen van de woonfunctie in veel van deze panden. Want als het bewoond wordt dan kan geld gegenereerd worden voor het onderhoud.

Religieuze organisaties zouden eraan kunnen werken hun gebedshuizen en aanverwanten open te gooien voor commercieel gebruik. Te denken valt aan gezamenlijk gebruik met verschillende organisatie die lezingen en exposities houden. Zo zou ook geld gegenereerd kunnen worden voor behoud. Het is in deze tijd van effectief beheer van ruimte bijna ondenkbaar dat een gebouw voor het grootste deel van de week gewoon dicht blijft terwijl kosten voor onderhoud blijven oplopen.

Een belangrijk motief om ons gebouwd erfgoed te behouden ligt in het feit dat het ook de geschiedenis van ons land laat zien. Dat maakt dat we eindeloze verhalen kunnen putten uit het ontstaan van deze gebouwen. Verhalen die kunnen bijdragen aan onze aantrekkingskracht als toerismedestinatie. Maar eerst is belangrijk dat we verder denken dan de lasten zodat we beter de oplossingen kunnen omarmen. De generaties na de huidige zullen ons daarvoor dankbaar zijn.