Armoedebestrijding

door

ARMOEDE IS EEN enorme grote boosdoener. Zeker armoede die generaties lang is doorgegaan of doorgaat, maakt het moeilijker om uit het dal te komen. Het pad vooruit lijkt uitzichtloos en er is vaak niemand in de omgeving die deze groep kan overtuigen dat het anders kan. Het is niet zelden een samenloop van situaties die uitzichtloos lijken en percepties die mensen hebben over wat de eigen rol is in hun ontwikkeling.
Daarom is armoedebestrijding nooit zo eenvoudig als een uitkering geven. Integendeel, mensen worden dan nog meer afhankelijk van de overheid. Er is een programma van stimulering, ondersteuning en begeleiding nodig om armoede te bestrijden. Deze maatregelen moeten op elkaar aansluiten en vooral goed worden gemonitord om verspilling, maar ook fraude, tegen te gaan.

De IDB en de Wereldbank noemen onderwijs en volksgezondheid belangrijke parameters om armoede te bestrijden in Suriname

Het is daarom een goede stap dat de Wereldbank een onderzoek heeft gedaan om na te gaan hoe armoede tegen te gaan. Deze strategie volgt op de resultaten van het onderzoek gedaan door de Inter- Amerikaanse Ontwikkelingsbank. Dat onderzoek dat in juli 2024 is gepresenteerd, toont aan dat 17,5 procent van de Surinaamse bevolking arm is. Dat wees het Suriname Poverty and Equity Assessment van 2022 ook uit. De resultaten laten zien dat ongeveer 1,1 procent van de Surinamers in extreme armoede leeft en moet rondkomen met minder dan 2,15 US dollar per dag, nog geen SRD 100.
De IDB en de Wereldbank noemen onderwijs en volksgezondheid belangrijke parameters om armoede te bestrijden in Suriname. Daar moet aandacht zijn voor grote gezinnen en ook de mensen in het binnenland. In landen zoals Brazilië, Argentinië, Jamaica en Chili worden gezinnen die daarvoor in aanmerking komen en die ver onder de armoedegrens leven, voorwaardelijk ondersteund met geld. De voorwaarden zijn dat kinderen naar school gaan en ook regelmatig de arts bezoeken. Meestal krijgen ouders ook begeleiding bij het krijgen van een baan en er wordt gesproken over familieplanning.
Terwijl het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting zeker tot 2016 nog bezig was dit programma onder de noemer ‘Bromki fu Tamara’ uit te voeren, hebben de makers van het Herstelprogramma, dat vanaf 2020 liep, geadviseerd om dat niet verder te doen. Volgens hen waren er namelijk al voldoende sociale hulpprogramma’s om armen te helpen. Die moesten alleen beter gaan samenhangen.
Nu, vier jaar later, is te zien dat de bestaande hulpprogramma’s niet of onvoldoende hebben gewerkt om de bestaande armoede het hoofd te bieden. Integendeel, mensen zijn armer geworden. Het zou van wijsheid getuigen om dit besluit te herevalueren, Want juist omdat het verkrijgen van geld werd gekoppeld aan onderwijs, gezondheidszorg en begeleiding zou het een goede strategie zijn om mensen duurzaam uit de armoede te halen.