ARBEIDSDEBACLE

door

De vakbeweging heeft een maand na het onderbrengen van het departement van Arbeid bij Volksgezondheid, voorheen vijf decennialang een eigen ministerie, van zich laten horen. Het staat symbool voor de stiefmoederlijke behandeling die de vakbeweging krijgt, dat de minister niet lastiggevallen kon worden voor een kennismakingsbezoek, maar diens onderminister delegeerde om de vakbeweging te ontmoeten. Deze houding tegenover de vakbeweging zal leiden tot een arbeidsdebacle. Ook werknemers en werkgevers hoeven niet te verwachten dat geschilbeslechting via de ontslagcommissie of Arbeidsinspectie voortvarend en kwalitatief zal verlopen als arbeidsvraagstukken een bijzaak worden voor deze regering.
Het is een realiteit dat departementen die geen zelfstandigheid behouden als ministerie, in het bureaucratisch bos verdwijnen. International Business toevoegen aan Buitenlandse Zaken heeft van de honderdvijftig investeerders die Ramdin beweerde klaar te hebben staan, tot nul euro, nul dollars en nul banen geleid. Planning en ontwikkelingssamenwerking als onderdeel van Financiën heeft nooit op een dag tijd mogen rekenen van Raghoebarsing. En sport als onderdeel van Regionale Ontwikkeling, kwam op geen enkele wijze tot bloei.
Voeg daaraan toe dat Misiekaba een volksvertegenwoordiger is geweest, maar nooit serieus iets van betekenis bestuurd heeft, en je kunt onder de beste omstandigheden geen wonderen verwachten op beleidsgebieden waar Suriname hard wonderen nodig heeft.
De achtergrond van deze minister is qua studie en qua werkervaring, op geen van beide beleidsgebieden van toepassing.
De minister heeft zich bij de begrotingsbehandelingen politiek volwassen en communicatief vaardig getoond. Als beleidsman heeft hij het voordeel de assemblee en de assembleeleden, al geruime tijd persoonlijk te kennen.
Suriname zal iedere strohalm die hoop biedt nodig hebben, want de structurele uitdagingen voor de zorg, waar deze minister nu verantwoordelijkheid voor draagt, zijn groot. Ondanks alle kritiek op het gevangen houden van zorgpersoneel met belemmerende maatregelen, zijn de regels van Ramadhin voor zorgpersoneel dat naar het buitenland wil vertrekken, bijvoorbeeld niet teruggedraaid. De schulden van de overheid aan de ziekenhuizen en van de ziekenhuizen aan de specialisten zijn geen cent afgenomen en tekorten aan genees- en verbruiksmiddelen zijn nog steeds de realiteit van de dag. Om nog maar te zwijgen over het bereik van secundaire zorg in de districten.
De minister heeft zich tot nu toe met de probleemstelling en de schuldvraag – met een voorspelbare vingerwijzing naar zijn voorganger – beziggehouden, maar niet geformuleerd, hoe hij tijdens zijn regeerperiode en met de realiteit van het begrotingstekort, verbetering zal brengen.
The post ARBEIDSDEBACLE ..