Andermaal SLM

door

ER IS EEN bedrijf in Suriname dat maar niet uit de rode cijfers schijnt te komen. Er is van alles geprobeerd om dat te realiseren. Lokale directeuren, buitenlandse directeuren, rvc’s met quasi deskundigen, rvc’s met echte deskundigen, urenlange presentaties, plannen onderaan, boven en midden de stapels en over de hele linie dure consultants. Wat niet werd gerealiseerd, is een gezonde SLM.

Toch is het niet vreemd dat het bestaan van de SLM zodanig wordt geplaagd. Veel luchtvaarmaatschappijen in het Caribisch Gebied zijn ook ter ziele na lang te hebben gesparteld. Dit terwijl zij veel meer vliegtuigen hadden om in te zetten dan SLM. Te denken valt aan Liat, ALM en Insel Air. Dus het redden van een luchtvaartbedrijf is zo makkelijk niet, zeker in een regio als het Caribisch Gebied waar capaciteitsproblemen kunnen spelen. Veel van de maatschappijen die er nog zijn, bestaan veelal omdat ze op de één of andere manier wel een subsidie ontvangen van de overheid.

Het behoud van SLM moet Suriname niet tegen elke prijs willen

Het investeren in de SLM heeft wel een zware wissel getrokken op het voortbestaan van een ander staatsbedrijf, namelijk Grassalco. Inkomsten die Grassalco moest ontvangen in de vorm van royalty’s  werden niet weer gestopt in Grassalco, maar in SLM. Vanwege het strenge IMF-programma mocht de overheid niet meer rechtstreeks subsidiëren. De overheid koos er toen niet voor om Grassalco winstgevend te laten zijn en daardoor bij te laten dragen aan de staatskas. In plaats daarvan werd ervoor gekozen om kruissubsidie te doen en de SLM aan de beademing te houden. Die kapitaalinjecties bleken te verdwijnen in een ‘bodemloze’ put. De SLM is zelfs zo achter in haar betalingen dat het de bedrijfsvoering van andere bedrijven en organisaties, zoals Luchthavenbeheer en Casas, beinvloedt. Een zeer ongezonde situatie is dat.

En natuurlijk valt er wat te zeggen voor het behoud van de SLM. Vliegmaatschappij KLM, de enige andere op de Mid-Atlantische route naar Suriname wordt steeds duurder. Dat komt door een capaciteitsprobleem zegt de carrier. Intussen vliegt KLM in de zomer zes keer per week op Suriname en in de winter vijf keer. Capaciteitsproblemen zouden de frequentie moeten doen afnemen, althans zo werkt dat in de rest van de wereld.

De angst bestaat voor velen dat als SLM verdwijnt het toerisme in elkaar kan vallen, omdat de visiting friends and relatives-markt in Suriname nog steeds de dienst uitmaakt en die markt zou de dure KLM-tickets niet kunnen betalen. Maar dat er wel ruimte is voor een derde carrier bewees touroperatour Tui die pre-Covid-19 met tours zo concurrerend was dat er protest kwam vanuit een bepaalde hoek.

Het behoud van SLM moet Suriname niet tegen elke prijs willen. De moeilijke taak nu aan TCT-minister Raymond Landveld om te beslissen tegen welke ‘prijs’ het behoud van SLM verantwoord is en welke ‘prijs’ te hoog is voor het behoud. Voorwaar, dit wordt geen makkelijke beslissing.