AMOKSI KENT ZIJN TAKEN NIET

door

Minister Kenneth Amoksi van Justitie en Politie, is volgens artikel 6 van het Staatsbesluit taakomschrijving departementen van 20 februari 2017, belast met de wetgeving en het verlenen van juridische adviezen ten behoeve van de staat. Wij van Keerpunt vragen ons af, of hij zijn taken niet kent, omdat hij onlangs stelde, dat hij zich afvraagt, waar het verantwoordelijkheidsgevoel van ouders ligt, gezien het gebruik van e-bikes als vervoermiddel voor kinderen, ondanks de vele gevaren op de openbare weg.
Dit is op zichzelf een valide zorg, maar roept ook de vraag op, in hoeverre de minister zelf verantwoordelijkheid neemt voor de bestaande wetgeving en het toezicht op verkeersveiligheid. Als minister van Justitie en Politie is het ook zijn taak om wetgeving te bevorderen en handhaving te waarborgen. Sterker nog, hij heeft de bevoegdheid om beleidsregels aangaande het verkeer met een pennestreek tot bindende regelgeving te maken. De minister lijkt te suggereren dat de verantwoordelijkheid van ouders zwaarder weegt dan de afwezigheid van wet- en regelgeving, wat een merkwaardige uitspraak is, gezien zijn eigen positie en zijn eigen bevoegdheden.
Wet- en regelgeving e-bikes ontbreekt
Amoksi verwijst naar een conceptwet die al bij De Nationale Assemblee ligt, maar benadrukt, dat het nu aan de volksvertegenwoordiging is om de wet op de agenda te zetten. Dit zou kunnen betekenen dat de minister zijn handen afhaalt van verdere initiatieven om deze wet te versnellen. In plaats van alleen te wijzen naar de verantwoordelijkheid van ouders, had hij zelf actie kunnen ondernemen om de wetgeving eerder op de politieke agenda te krijgen, bijvoorbeeld door lobbyen of het in gang zetten van een bredere maatschappelijke discussie. Maar naar het voorbeeld van Donald Trump en de ‘executive order’-mania, kan Amoksi de inhoud van de conceptwet alvast bij beschikking afkondigen en laten werken.
Gebrek aan pro-actieve maatregelen
De minister stelt dat de verantwoordelijkheid bij de ouders ligt en noemt als optie om met de importeurs van e-bikes in gesprek te gaan, maar zegt ook, weinig van dit gesprek te verwachten. Dit lijkt een passieve benadering van een probleem dat urgent is. In plaats van zijn zorgen enkel te uiten, had de minister meer actie kunnen ondernemen door concrete voorstellen te doen voor wet- en regelgeving of betere controlemechanismen voor de veiligheid van jeugdige e-bike gebruikers.
Het probleem van e-bikes op de openbare weg raakt niet alleen de ouders en hun kinderen, maar de hele samenleving. Verkeersveiligheid is een gedeelde verantwoordelijkheid die zowel de overheid, de ouders als de bedrijven (zoals e-bike importeurs) moeten aangaan. De minister lijkt het probleem te individualiseren door de verantwoordelijkheid uitsluitend bij de ouders te leggen, terwijl de overheid een centrale rol zou moeten spelen in het creëren van veilige infrastructuur en wet- en regelgeving voor alle weggebruikers.
Minister Amoksi lijkt te onderschatten, welke rol hij als beleidsmaker moet spelen in het bevorderen van verkeersveiligheid. In plaats van alleen de ouders verantwoordelijk te houden voor het gedrag van hun kinderen, zou hij meer nadruk moeten leggen op het versnellen van wetgeving en het nemen van maatregelen om de veiligheid op de weg te verbeteren.
Het is duidelijk dat de e-bike problematiek niet alleen een gezinskwestie is, maar een bredere maatschappelijke uitdaging die snel en effectief moet worden aangepakt door zowel wet- en regelgeving als handhaving. De minister zou moeten afstappen van passieve suggesties en concrete stappen moeten ondernemen om de veiligheid van jongeren te waarborgen, zowel via wetgeving als door een brede dialoog aan te gaan met alle betrokkenen, inclusief ouders, bedrijven en de samenleving.
The post AMOKSI KENT ZIJN TAKEN NIET ..