ALS OPPOSITIE ZO KRACHTIG IS, WAAROM VECHT EENIEDER OM DE MACHT?

door

President Chandrikapersad Santokhi toonde zich zondag na de beëdiging van de nieuwe DNA-leden, van zijn sportieve kant. Hij erkende het verkiezingsverlies en benadrukte het belang van respect voor het democratische proces. “Het land ontwikkel je door zowel in de coalitie als in de oppositie te zitten‘’, zei het staatshoofd. Een mooie uitspraak, maar niet bij eenieder komt die geloofwaardig over. Want als het werkelijk zo zou zijn dat oppositie en coalitie gelijkwaardig kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van Suriname, waarom is de politieke strijd om de macht, dan telkens zó fel, zó allesoverheersend en zó doorspekt van onderlinge verdachtmakingen? Waarom wil iedereen coûte que coûte in de regering zitten?
De praktijk spreekt de president tegen. In Suriname wordt de oppositie nauwelijks serieus genomen als medebouwer van het land. In plaats van als controlerend en corrigerend geheel, wordt ze vaak behandeld als lastig bijproduct van de democratie. De toegang tot informatie, middelen en invloed, ligt bij de regeringspartijen, die zelden de hand reiken aan de oppositie, laat staan dat ze werkelijk samenwerken aan beleid of hervormingen. Dus wanneer Santokhi zegt dat ook vanuit de oppositie bijgedragen kan worden aan ontwikkeling, klinkt dat eerder als poging tot reputatieherstel, dan als een overtuiging die structureel gedragen wordt in onze politieke cultuur.
Bovendien is er nog iets opmerkelijks aan zijn uitlatingen.
De president, die eerder aangaf, geen zitting te willen nemen in het parlement, hint nu op een terugkeer “omwille van het mandaat van het volk”. Begrijpelijk, misschien zelfs bewonderenswaardig, maar ook dat roept de vraag op: Welk mandaat precies? Het mandaat van de kiezers, of het mandaat van 45.000 voorkeurstemmen, die hem persoonlijk nog wél steunden? Leiderschap toont zich niet in hoe men spreekt na een nederlaag, maar in de wijze waarop men zich eerder verantwoordt tijdens die moeilijke herstelperiode. Ja, het programma was zwaar, ja, het land zat diep in de problemen, maar waarom werd de bevolking daar zo slecht in meegenomen? Waarom bleven cruciale beleidsbeslissingen ondoorzichtig en het draagvlak zwak?
Santokhi heeft met zijn woorden een poging gevraagd om politieke volwassenheid te tonen. Maar als hij echt gelooft in ontwikkeling vanuit de oppositie, dan moet hij ook het pad daarvoor helpen bewandelen door transparantie, door samenwerking te bevorderen, en vooral door consequent te zijn in woord én daad. Want zolang de oppositie wordt gezien als een groep van politieke bannelingen, zullen woorden als die van de president, slechts klinken als mooie zinnen voor een microfoon.
The post ALS OPPOSITIE ZO KRACHTIG IS, WAAROM VECHT EENIEDER OM DE MACHT? ..