Alleen mensen die ergens naar streven zijn interessant

Mensen die de hele dag op straathoeken luieren of in een hangmat liggen en er alleen uitgaan om hun maag te vullen en er dan weer induiken, zijn niet interessant. Ze streven nergens naar en leven een beetje doelloos. Dat is natuurlijk hun recht. Maar deze ‘lanterfanterklasse’ boeit mij (en u waarschijnlijk ook) niet, omdat ze nergens moeite voor doet. Zulke mensen veroorzaken zelfs ergernis als ze zeggen dat ze slachtoffer zijn van de geschiedenis, de omstandigheden, het klimaat, etc. Uitzonderingen zijn natuurlijk mensen die door ouderdom of invaliderende beperkingen niet anders kunnen.Streven is volgens van Dale met kracht en ijver je uiterste best doen voor een doel, dat uitstijgt boven het voorzien in je eigen dagelijkse behoeften. Streven kan leiden tot groei en succes of tot overbelasting, stress of teleurstelling. Mensen die ergens naar streven zijn interessant en trekken onze aandacht. Ze willen iets, worden gedreven door een persoonlijke passie, externe beloningen of sociale erkenning en we volgen ze en willen weten of ze hun doel bereiken. Twee bekende voorbeelden zijn meneer Ramdin en wijlen meneer Bouterse (bij zijn fans bekend als Bouta). Dit zijn tegenstrijdige maar toepasselijke voorbeelden, want beide heren hebben in hun streven met elkaar te maken gehad: het was president Bouterse die in 2013 besloot om Ramdin niet voor te dragen voor de post van secretaris-generaal bij de OAS en het was minister Ramdin van Buitenlandse Zaken die in december 2024 bekendmaakte dat Bouterse geen staatsbegrafenis krijgt. Beide heren hadden één concreet doel, misschien zelfs een obsessie: de een wilde topman worden van de inter-Amerikaanse organisatie OAS en de ander wilde niet veroordeeld worden, laat staan de gevangenis in (‘ik ga niet naar de gevangenis’). Meneer Ramdin had mogelijk ook andere aspiraties, zoals Suriname uit zijn internationale isolatie halen. Meneer Bouterse had mogelijk ook andere aspiraties, zoals racisme binnen en buiten zijn eigen partij bestrijden of armoede aanpakken (weliswaar met geleend en gedrukt geld, zonder productie). Maar één centraal streven sprong er voor beide heren uit. Het probleem voor Ramdin was het voorzitterschap van de OAS en hoe hij externe (geopolitieke) en interne (partijpolitieke) obstakels moest overwinnen. Het probleem voor Bouterse was de executie van 15 burgers en hoe hij veroordeling en gevangenisstraf kon ontlopen. Het werd voor beide heren een spannende strijd met veel hoofdstukken.Beiden zijn niet met treurig gelaat uit het raam gaan zitten staren of op balkon gaan zitten hobbelen na de eerste de beste teleurstelling. Als ze dat hadden gedaan, hadden we ze zielig gevonden en hadden ze ons verder koud gelaten. We waren ze dan snel vergeten. Maar ze gingen de strijd aan en we waren benieuwd of ze zouden slagen of niet. Het schaakspel was begonnen. Mensen die ergens naar streven, moeten obstakels overwinnen. Bouterse moest omgaan met de nabestaanden die ook met verve hun eigen doel nastreefden. Hij greep een kans op pardon: door middel van democratisch verkregen macht probeerde hij zichzelf gratie (zelfamnestie) te verlenen. En meneer Ramdin moest omgaan met tegenstrevers die hem de toppositie bij OAS misgunden. Hij gaf niet op en ging voor een tweede kans. Afhankelijk aan wiens zijde je stond, was het na elke zet: hoera en duim omhoog, of boe en duim omlaag. Zowel Bouterse als Ramdin maakten maximaal gebruik van alle middelen die ze tot hun beschikking hadden om hun doel te bereiken. Bouterse werd uiteindelijk veroordeeld, meldde zich niet in de gevangenis, verdween ‘spoorloos’ en stierf. Ramdin is uiteindelijk gekozen tot de topman van de multinationale OAS. In hun streven zetten beide heren Suriname op de kaart: voor het eerst werd een zittende president veroordeeld tot 20 jaar cel en voor het eerst in de geschiedenis bekleedt een Surinamer zo een hoge internationale positie. Het is vooral hun streven geweest dat hen zo interessant voor ons heeft gemaakt. De les is dat je niet snel hoeft op te geven, dat je niet hoeft mee te werken aan je eigen ondergang, dat je alle beschikbare middelen kan inzetten om je doel te bereiken. Je neerleggen bij je lot is rampzalig, tenzij er sprake is van terminale ziekte en dood. Meneer Bouterse heeft alle zetten van het schaakspel gespeeld en is buiten de gevangenis gestorven. Meneer Ramdin heeft alle zetten gespeeld en is de topman van de OAS geworden (als hij een zwemmer of voetballer was geweest, zou hij zeker eendrachtig zijn toegejuicht, maar misschien is het goed dat topsporters geen politici zijn). Het zijn twee figuren die de afgelopen jaren door hun streven onze aandacht hebben getrokken, de een meer dan de ander en in positieve of negatieve zin, maar beiden hebben hun uiterste best gedaan om hun doel te bereiken. D. Balraadjsing

...