Alle ballen op tante Jenny!

DE SNIJD / Armand Snijders

Hoewel je de nodige bezwaren kan hebben bij tante Jenny als toekomstige president, zullen we toch zo sportief moeten zijn om haar te accepteren. Immers, het is de keuze van een groot deel van het volk. Dus laten we haar het voordeel van de twijfel geven. Ook al is ze van de NDP, zou ik er gelijk achteraan willen zeggen.

Want staatshoofden vanuit die partij zijn in het verleden geen hoogvliegers gebleken en hebben het land nu niet bepaald vooruitgang gebracht. Integendeel zelfs, dat hoef ik u niet te vertellen. En voordat ik nu het hele paarse kamp weer over mij heen krijg: ja ik weet het, Chan zal de geschiedenis ingaan als één van de grootste mislukkingen in de presidentiële geschiedenis.

“Iets meer dan driehonderd stemmen is nu niet het bewijs dat je echt geliefd bent bij het volk, maar toch wil Melvin ook wat van die heerlijke koek”

Trouwens, je kunt je afvragen waarom kiezers toch iedere keer, na vijf of hooguit tien jaar, weer op de NDP stemmen. Is het inderdaad zo – zoals wordt gezegd – dat veel Surinamers aan collectief geheugenverlies lijden en snel zijn vergeten in wat voor een ellende het land en zij zijn gestort? Of is het uit pure armoede, omdat ze vinden dat er geen ander alternatief is? Eerlijk gezegd denk ik dat het deze keer vooral dat laatste was.

De opluchting in de samenleving is vooral te merken als het gaat om de verdwijning van Chan en leden van zijn dreamteam. In het bijzonder de VHP-mannetjes die jarenlang ongestoord het volk hebben mogen pijnigen. Vooral Amar de brokkendokter, Riad de gatenvuller en koning Albert van Bibisland, die inmiddels met zijn staart tussen de benen is vertrokken, kunnen moeiteloos worden bijgezet in het rijtje van slechtste ministers die er in vijftig jaar zijn geweest, maar desondanks door Chan werden aangehouden. En dat is één van de vele redenen dat hij over een paar weken het veld moet ruimen. Ook het merendeel van de andere ministers functioneerde ondermaats, met als enige positieve uitschieters Marciano en Krishna.

Hoewel Chan nog wat zinloos tegenstribbelt, zal hij op zijn zelf veroorzaakte blaren moeten zitten en zijn verlies moeten accepteren, als een échte democraat en vent. Het is nu aan tante Jenny om de tent te leiden. Dat wordt geen eenvoudige klus met een coalitie die voor een deel bestaat uit ongeleide projectielen en branieschoppers. Vooralsnog heeft ze een dreigende crisis weten te bezweren en iedereen tevreden weten te stellen bij het uitdelen van de spekkoek.

Want hoewel iedereen anders beweert, draait alles dáár om: wie krijgt het meeste lekkers. We hoeven ons dus geen illusies te maken dat alles nu anders zal gaan. Bij al die egootjes van de NDP bijvoorbeeld manoeuvreert iedereen onrustig. Ook Melvin hoorde ik al hengelen naar een leuke baan. Alsof hij zich niet genoeg verrijkt heeft in de afgelopen vijftien jaar. Hij heeft in ieder geval niets gedaan om zijn populariteit op te krikken, want ook deze keer haalde hij opvallend weinig stemmen: iets meer dan driehonderd in totaal en dat is nu niet het bewijs dat je echt geliefd bent bij het volk. Maar toch wil hij ook wat van die heerlijke koek.

Het lekkerste stuk – dat van president – is voor tante Jenny; ik ben heel benieuwd hoe het haar verder zal vergaan nu ze van het schaakbord van Desi opeens op het voetbalveld komt te staan, met veel meer echte spelers en met heel andere spelregels.

Onder leiding van Chan werd toegestaan dat spelers buitenspel kwamen te staan, elkaar ongestraft tackelden en anderen volkomen onterecht een rode kaart kregen. Hopelijk maakt tante Jenny niet dezelfde fout, fluit ze wel bij overtredingen en trekt ze, als het moet, op de juiste momenten gedecideerd de rode kaart.

Ze staat ook niet bekend als het type dat de kaas van haar brood laat eten. Met een beetje geluk maakt ze de verwachtingen waar en doet ze Chan heel snel vergeten. Als zij en de NDP zich aan de afspraken houden, zullen ze weinig problemen ondervinden van de NPS, BEP en A20. Echter, de grootste potentiële spelbederver is Abop – met in mindere mate Pertjajah Luhur.

De gele partij van Ronnie heeft het feestje van Chan in de voorbije vijf jaar behoorlijk verpest met zijn chantagepolitiek. Maar tante Jenny zegt dat niet te zullen accepteren. En ze is niet zo kinderachtig om Ronnie de deur te wijzen als ze eenmaal van een tweederde meerderheid in het parlement de benodigde zegen heeft gekregen. Dan heeft ze hem niet meer nodig, zoals met Chan wel het geval was.

Voorlopig is het nog niet zover en misschien gebeurt er …

...