Alcohol

door

GANGA / Sharda Ganga

Ik weet niet van u, maar ik ben al weken murw geslagen door de niet aflatende stroom van berichten over handelingen van personen en instituten van regerings- en overheidszijde waar je alleen maar met verbazing naar kan kijken. Eigenlijk is het niet de stroom van berichten, maar het falen van een adequate reactie van de opperste bazen dat mij verlamt.ADVERTISEMENT

Dit kan niet waar zijn, denk ik steeds. Gedoe rond aanbestedingen, gedoe rond houtkap- en andere vergunningen, een Chinalco-overeenkomst, waarvan een collega in het buitenland, ergens in januari, dacht dat het een vervroegde 1 aprilgrap van mij was. Dan hebben we kandidaatlijsttoestanden, hoofdstembureaus die eigen regels leken te hebben.

“Popkipatu spelen we. Letterlijk. Met een filmpje van een in het buitenland veroordeelde kok, gezellig keuvelend in de keuken van de sheriff-president”

En dan nu de onverklaarbare goudcijfers: de inkomsten zijn hetzelfde als het eerste kwartaal van vorig jaar, maar het exportvolume is enorm afgenomen. Dat we toch ongeveer evenveel geld binnenkrijgen is te danken aan de gestegen goudprijs. Maar het rare is dat qua productiemiddelen er meer gaat naar de mijnen, dus je zou denken dat we meer goud produceren dan voorheen en we dus veel meer zouden moeten verdienen, vanwege de hogere prijzen. Echt heel raar verhaal.

De minister van Financiën en Planning legde uit tijdens de regeringspersconferentie dat er een paar weken geleden een vliegtuiglading met goud was tegengehouden, omdat ze geen exportvergunning hadden, maar achteraf bleek dat ‘een instantie’ leed aan geheugenverlies; ze waren vergeten dat ze die vergunning hadden verstrekt. Wat hebben we aan deze bedekte toespelingen; noem man en paard meteen, wilde ik roepen. ‘Verdwenen’ inkomsten, gevonden goud, hervonden vergunning. Wie gelooft nog in al deze toevalligheden?

Murw geslagen ben ik. Van een president die SRD 800 per maand geeft aan studenten (ik gun het ze van harte hoor), maar leerkrachten geen overwerk kan en wil betalen of het schoolvervoer geregeld laat vastlopen. Die het presteert zijn eigen ambtenaren te schofferen, nota bene de ambtenaren van het CBB die juist wel ontzettend hard hebben gewerkt om hun dienstverlening te verbeteren.

Murw ben ik. Van al die commissies en werkgroepen die nu nog steeds, zes weken vóór de verkiezingen, worden opgericht door de president, gemiddeld één per dag, lijkt het. Van al die minuscule politieke partijen die instituten belasten door hun onvermogen om op tijd en volgens de regels hun papierwerk in te dienen. Ik wilde voorstellen dat als ze minder dan duizend stemmen halen, ze de kosten van al die processen en overwerk van het OKB en het CHS moeten betalen, maar ja, de democratie en de rechtstaat zijn me heilig, dus ik zie het met lede ogen aan.

Al die partijen die elkaar bestoken en beschuldigen en ons vertellen hoeveel beter zij zijn, maar niemand, echt niemand die oog heeft voor wat er in de wereld gebeurt en niemand, ook de president niet, die het woord tot ons richt en zegt: “Mensen, we leven in turbulente tijden en we moeten begrijpen dat wij de meppen van buiten ook gaan voelen.” Dat vereist een hoger besef van wat regeren of regeerambitie is, dan wat we tot nu toe zien.

Popkipatu spelen we. Letterlijk. Met een filmpje van een in het buitenland veroordeelde kok, gezellig keuvelend in de keuken van de sheriff-president. Ik ga niet voor u jokken: ik was gebiologeerd. Niet door de gemaakte gezelligheid, dat ouwe jongenkrentenbrood van de president en die veroordeelde meneer, maar door de gigantische collectie alcohol die daar tentoon werd gesteld. Misschien moet ik toch maar beginnen te zuipen, to make it make sense.

gangadwt@gmail.com