AANGIFTE OF VERZOEK

De politieke finale is aangebroken. Corruptie werkt als een rode lap op een stier in deze periode. Daarnaast is er een behoorlijk bestand aan dossiers, dat bij het volk ongemakkelijk ligt. Gevoelsmatig zijn er te veel tarantula’s die hun harige poten door zijdeurtjes steken, die de regering voor ze op een kier laat staan.
De Anti-corruptiewet gaat uit van de bescherming van klokkenluiders, maar de regering heeft nooit de middelen vrijgemaakt om die bescherming werkelijk te realiseren. Het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht hebben nooit hun eigen opvolging gegeven om de garanties die in de wet voor klokkenluiders staan, te realiseren. En allemaal verwijzen ze naar de Anti-corruptiewet, alsof die nog onvolledig is en door allerlei commissies bewerkt, verwerkt, gewijzigd of aangepakt zou moeten worden. Maar de president heeft commissie na commissie ingesteld en klokkenluiders zijn nog steeds schietschijven voor rancune. Ons stelsel zal dus niet verbeterd worden, als wij omgaan met die wetgeving als een dode letter.
Met enige regelmaat horen wij de president zeggen, opdracht te hebben gegeven tot onderzoek, wat een mogelijkheid is die hij heeft. Het behoort tot zijn bevoegdheden om zowel de belastingautoriteiten, de wetshandhaving als de bestuursdiensten onderzoek te laten doen. Vaak genoeg zegt hij ook dat hij opdracht heeft gegeven tot vervolging. De procureur-generaal heeft tijdens een persconferentie aangegeven, dat dit geen juist taalgebruik is. Maar heeft in haar vervolgingsbeleid vaker zowel de wensen als de belangen van de president, zwaarder laten wegen dan van een gewone burger.
Als normale burgers van strafbare feiten op de hoogte zijn en deze politiek willen inzetten, zijn er partijen, personen en activisten die onderbouwd met documentatie aangifte doen. Die partijen nemen zonder klokkenluidersbescherming, het risico. Maar ze nemen ook strafrechtelijk het risico dat ze vanwege valse aangifte, een jaar gevangenisstraf zouden kunnen ondergaan, als blijkt dat hun aangifte ongegrond was.
Recent heeft een nieuwe politieke beweging strafrechtelijk onderzoek verzocht naar onder meer het reilen en zeilen bij de bouw van het Hoofdbureau van Politie, gelden van internationale donateurs bij Landbouw, Veeteelt en Visserij; N.V. Surzwam; gunning rehabilitatiewerkzaamheden Saramaccakanaal; N.V. Luchthavenbeheer, diens schuldenlast en diens financiële huishouding; de aankoop van Hotel Babylon; bestedingen renovatie oud-ambassadegebouw VSA; de financiële huishouding van de SLM en Grassalco en de verbouwing van de Highway Markt. Spraakmakende en saillante beschuldigingen, die zeker niet voor het eerst vragen oproepen bij sommige van deze voorvallen.
Het Openbaar Ministerie heeft simpelweg de ontvangst bevestigd. Deze verzoeken gingen niet gepaard met het strafrechtelijke feit waarvan men overtreding vermoedt. Evenmin met personen, van wie de verzoeker meent dat deze zich aan strafrechtelijk handelen schuldig gemaakt hebben. Niet met data, waarop de vermeende feiten plaatsgehad hebben. Het betreft dus simpelweg geen aangifte.
Nu is dit politiek gezien, zeker een positieve en meer gerichte ontwikkeling dan op een podium staan en schreeuwen over schurken, boeven en bandieten, zoals in het verleden gebeurde. Maar het is niet de zilveren kogel, die met monsters af zal rekenen en het is geen politieke aardverschuiving.
Zowel van de zijde van de coalitie als van de oppositie is het dus van belang om de termen ‘verzoek’, ‘onderzoek’ en ‘aangifte’ te onderscheiden en in te schatten, welke bijdrage aan anti-corruptie men levert, wanneer men welke term gebruikt.
The post AANGIFTE OF VERZOEK ..

...