A20: Investeren in Suriname? Eerst een realiteitstest

door

De International Business Conference (IBC 2025) is weer zo’n typisch voorbeeld van hoe de regering denkt dat mooie praatjes genoeg zijn om investeerders over de streep te trekken. President Chan Santokhi zet hoog in: Suriname wordt gepresenteerd als een land vol economische kansen, een regio met ongekende mogelijkheden in energie, landbouw, technologie en infrastructuur. Maar wie écht kijkt naar de feiten, ziet een totaal ander beeld.  Het is bijna verkiezingstijd, en dat betekent dat de regering koste wat kost een succesverhaal wil verkopen. Maar wat heeft Santokhi eigenlijk te bieden aan de internationale zakenwereld?  Het investeringsklimaat: bureaucratisch en onbetrouwbaarSuriname staat internationaal niet bekend als een investeerdersparadijs. Integendeel: de afgelopen jaren is er nauwelijks sprake geweest van duurzame buitenlandse investeringen. Dit komt door een paar simpele redenen:  – Regelgeving is vaag en inconsistent – Buitenlandse bedrijven weten nooit waar ze aan toe zijn, want beleid verandert met de wind.  – Corruptie is een hardnekkig probleem – Investeerders hebben geen zin in een systeem waar smeergeld de norm is en deals op mysterieuze wijze verdwijnen.  – Economische instabiliteit – De wisselkoers blijft grillig, inflatie vreet koopkracht weg, en de overheid heeft geen solide economische strategie.  De realiteit? Suriname heeft een fundamenteel probleem met governance, en dat schrikt investeerders af.  Handelsmissies zonder resultaatDeze conferentie past in een lange reeks van handelsmissies en investeringsfora die in de afgelopen decennia weinig tot niets hebben opgeleverd. Steeds weer worden buitenlandse bedrijven gelokt met grote woorden, maar als puntje bij paaltje komt, blijven ze weg. Waarom? Omdat er geen harde garanties zijn. Mooie beloftes zonder concrete afspraken zijn in de internationale zakenwereld niets waard.  En de samenwerking met Guyana dan? Ook dat is een luchtkasteel. Ja, een Suriname-Guyana corridor klinkt indrukwekkend, maar waar zijn de wegen, de bruggen en de logistieke plannen? Guyana groeit door olie-inkomsten en heeft geen echte redenen om afhankelijk te worden van Suriname. De realiteit is dat deze ‘corridor’ vooralsnog een papieren droom is, zonder tastbare infrastructuur.  Verkiezingspraatjes zonder planDe IBC 2025 komt op een strategisch moment: vlak voor de verkiezingen. Dit soort grote internationale bijeenkomsten geven regeringen een kans om zich te profileren als pro-business, modern en vooruitstrevend. Maar zonder echte hervormingen blijft het bij een PR-show.  Investeerders willen geen verhalen, ze willen stabiliteit, duidelijke regelgeving en een betrouwbare overheid. Totdat Suriname dit serieus aanpakt, blijven handelsconferenties vooral bijeenkomsten waar bestuurders zichzelf op de borst kloppen, terwijl de rest van de wereld doorloopt.  Wat moet er écht gebeuren?Als Suriname buitenlandse investeerders wil aantrekken, moet het niet beginnen met conferenties, maar met structurele hervormingen:  1. Rechtszekerheid – Bedrijven moeten weten dat hun investeringen worden beschermd door eerlijke wetten, niet door vriendjespolitiek.  2. Efficiënte bureaucratie – Snelle vergunningverlening en transparante regelgeving zijn cruciaal.  3. Eerlijke economische kansen – Stop met voorkeursbehandelingen voor politieke vrienden en creëer een gelijk speelveld.  4. Echte samenwerking met de private sector – Praat niet alleen met bedrijven tijdens conferenties, maar werk actief aan beleid dat investeringen stimuleert.  Zonder deze stappen blijft Suriname een land met potentie maar zonder resultaat. En IBC 2025? Die zal waarschijnlijk dezelfde conclusie opleveren als al die andere conferenties: veel woorden, weinig daden.