A20 EN AANHANG

door

Het lijkt A20 met wat aanhang, toch echt te gaan lukken. Nadat in 2020 een massief middenblok van meer dan tien partijen in gesprek was, de naam en het logo ‘Stem Slim’ voor heel andere doeleinden weggekaapt werden en in 2025 met elf partijen geflirt is in Optsu-verband, is er nu eindelijk iets wat lijkt op en klinkt als een middengeluid. Met nipt drie partijen, weten we niet of van een ‘blok’ gesproken kan worden, maar in meerdere online peilingen en schattingen van erkende bronnen, lijken A20, DOE en PRO toch een kans te maken.
Het aangezicht van de voorhoede van de beweging is veranderd. Wie een paar jaar geleden nog de frisse koppen van Serena Essed, Curtis Hofwijks, Fadil Illes, Stephano Biervliet had verwacht, moet het nu met een iets grijzere verzameling aan professionals doen. Ook degenen die gedacht hadden dat een denktank aan intellect zoals Martin Schalkwijk, Monique Esser-Fernandes en Peter Wolff de blauwe golf zou leiden, hoeven zich niet scheel te staren naar deze kieslijst.
Zelfs het beginsel van gendergelijkheid, heeft het glazen plafond van de top 10 niet weten te doorbreken, een achteruitgang ten opzichte van vijf jaar geleden. En hoewel LBGTQ+ en de rechten van inheemsen, de kern zouden moeten vormen van de rechtsstaatgedachte waar PRO voor zegt te staan, lijken de twee christendemocratische partijen, de boventoon te hebben gehad als het om samenstelling van de zichtbare en realistisch verkiesbare kandidaten gaat. Schud de grabbelton twee keer en dit had evengoed een NPS-lijst kunnen zijn. Als de VHP het klaarspeelt om een betere en gemiddeld jongere doorsnede van de maatschappij te presenteren bovenaan hun kieslijst, roept dat vraagtekens op.
We hebben het een lijst met professionals genoemd, en dat zijn het grotendeels ook. Bedrijfsleiders, succesvolle advocaten, ondernemers, predikanten met een brede maatschappelijke visie. Andrew Baasaron zou een versterking zijn bij Natuurlijke Hulpbronnen, Openbare Werken of Transport, Communicatie en Toerisme. Sewcharan zou een daadkrachtige minister van Justitie en Poltie en een technisch en slagvaardige voorzitter van De Nationale Assemblee kunnen zijn. Reyme zou inspireren als fractievoorzitter, maar ook als minister bij Onderwijs en bij Arbeid, zijn leiderschap op een dienende wijze kunnen ontvouwen. Maar daarvoor moet eerst het vertrouwen van de kiezer gewonnen worden. Het probleem met deze partijen is in het verleden geweest, dat het middengeluid ten gehore gebracht werd, te midden van tijden dat er hard tegen een specifiek risico gestreden moest worden. Het risico van geweld en dictatuur of het risico van vastroesten in oude denkwijzen en oude vestigende, zelfs wortel schietende orden. Ook als nu gevraagd wordt, waar deze partijen voorbij de algemeenheid van ‘goed bestuur’ voor staan, weet de man of vrouw op straat, dat maar matig te onderscheiden.
Er is weinig tijd over, voor een selectie die niet aanvoelt als het beste wat deze partijen te bieden hebben, om de middelmaat te overstijgen. Daarvoor is nodig dat men nu wat van de ‘nieuwe politiek’, waar men het zo lang over gehad heeft, laat zien in de praktijk.
The post A20 EN AANHANG ..