Geweld onder jeugdigen

HET INCIDENT WAARBIJ een veertienjarige jongen woensdag ernstige brandwonden opliep nadat hij door een leeftijdsgenoot met benzine was overgoten en in brand gestoken, schokt de samenleving diep. Twee vrienden, nog geen volwassen mannen, lieten een ruzie over iets futiels als een adapter escaleren tot een poging tot moord. Zulke gebeurtenissen zijn niet langer uitzondering: steekpartijen onder scholieren, vechtpartijen na schooltijd en zelfs kinderen die vuurwapens naar school meenemen, vormen inmiddels een alarmerend patroon in Suriname.

Het gemak waarmee jongeren tegenwoordig naar geweld grijpen, toont aan dat er sprake is van een dieperliggend maatschappelijk probleem. De jeugd weerspiegelt het verval van normen en waarden dat ook in de bredere samenleving zichtbaar is. Ouders, scholen, maar ook de overheid mogen zich niet langer verschuilen achter de gedachte dat dit incident ‘een uitzondering’ is. Het is het symptoom van een samenleving die nalaat om haar kinderen de juiste richting te geven.

Als samenleving moeten we nu ingrijpen, anders verliezen we een hele generatie aan zinloos geweld

Wat moet er gebeuren? Allereerst dienen ouders hun verantwoordelijkheid serieuzer te nemen. De opvoeding begint thuis en daar moet de basis worden gelegd voor respect, zelfbeheersing en conflictbeheersing. Te vaak is er sprake van gebroken gezinnen, afwezige vaders of overbelaste moeders die hun kinderen niet meer in toom kunnen houden. Hier is ondersteuning nodig. De overheid moet investeren in opvoedingsondersteuning, buurtwerk en preventieve programma’s die ouders sterker maken in hun rol.

Daarnaast moet het onderwijs een centrale rol spelen. Scholen zouden niet alleen kennis moeten bijbrengen, maar ook sociale vaardigheden en waarden. Programma’s over pesten, agressie en omgaan met conflicten mogen geen bijzaak zijn, maar moeten structureel worden ingebouwd. Leerkrachten moeten beter worden toegerust om signalen van ontsporing vroegtijdig te herkennen en bespreekbaar te maken.

Ook de overheid en justitie moeten daadkrachtig optreden. Niet alleen repressief, door jongeren die grenzen overschrijden in instellingen te plaatsen, maar vooral preventief. Meer jeugdcentra, sportvoorzieningen en creatieve activiteiten kunnen jongeren alternatieve manieren bieden om hun energie en emoties kwijt te raken. Gemeenschappen en religieuze organisaties zouden hierbij nadrukkelijk moeten worden betrokken.

Tot slot is een nationale bewustwordingscampagne noodzakelijk. Jongeren moeten begrijpen dat geweld niet stoer is, maar levens verwoest – hun eigen leven en dat van anderen. Dit incident mag geen incident blijven. Het is een wake-upcall. Als samenleving moeten we nu ingrijpen, anders verliezen we een hele generatie aan zinloos geweld.

...