NPS in spagaat: torenhoge DNA-salarissen versus beloftes van matiging

door

De discussie over de schadeloosstelling van Surinaamse parlementariërs is opnieuw opgelaaid nu de nieuwe DNA-leden een fors hogere vergoeding tegemoet gaan zien.

Toen de wet hierover tijdens de vorige zittingsperiode onder voorzitter Marinus Bee werd behandeld, stuitte deze al op veel maatschappelijk verzet.

Velen vonden het moeilijk te verantwoorden dat parlementariërs, naast hun royale maandelijkse schadeloosstelling, ook nog extra salarissen van de staat ontvingen.

De voorstanders verdedigden de verhoging destijds met het argument dat de privileges na het DNA-lidmaatschap zouden komen te vervallen met andere woorden, hogere salarissen nu in ruil voor minder voordelen achteraf.

Nieuwe regeling – meer salaris, minder privileges

Voor de komende vijf jaar is het “bedje gespreid” voor de nieuwe Assembleeleden: met salaris plus toelagen zullen ze zo’n SRD 130.000 bruto per maand ontvangen.

Voor henzelf en hun gezin is tevens eersteklas medische zorg gegarandeerd. Deze tegemoetkoming ligt ongeveer tweemaal hoger dan wat de vorige DNA-leden kregen.

Over een volle vijfjarige termijn betekent dit ruim SRD 7,5 miljoen aan inkomsten per lid,exclusief eventuele reisvergoedingen in vreemde valuta bij buitenlandse missies, die kunnen oplopen tot duizenden USD per trip.

Ter vergelijking: een Assembleelid ontving tot voor kort circa SRD 30.874 per maand als schadeloosstelling, een bedrag dat nu stijgt naar SRD 66.485.

Dankzij vaste toelagen voor vervoer, representatie, huisvesting, communicatie en veiligheid komt het totaalpakket uit op het genoemde bedrag van ruim SRD 130.000 per maand. Daarnaast genieten de parlementariërs tijdens hun ambtstermijn allerlei protocollaire voordelen, zoals gebruik van VIP-faciliteiten op de luchthaven en vrije keuze in medische specialistische zorg.

Einde aan royale nazorg voor ex-parlementariërs

Waar een DNA-lid in het verleden na zijn termijn nog lange tijd kon rekenen op doorbetaling van salaris en door de staat gedekte voordelen, is dat met de wetswijziging drastisch ingeperkt.

In het verleden hadden ex-parlementariërs bijvoorbeeld levenslang recht op schadeloosstelling en een ziektekostenverzekering ten laste van de staat. Ook ontvingen ze kindertoelagen na hun vertrek uit het parlement – een voordeel dat inmiddels is afgeschaft.

Onder de nieuwe wet krijgen gewezen DNA-leden nog slechts een beperkte overbruggingsuitkering (maximaal 6 tot 12 maanden) met behoud van zorgverzekering; daarna vervallen al hun aanspraken op verdere voorzieningen.

Eveneens komt het recht te vervallen om na de politieke loopbaan automatisch als beleidsadviseur op een ministerie aan de slag te gaan.

Voortaan moet een ex-DNA-lid na de korte overgangsperiode terugkeren naar zijn vorige werkgever of zelf nieuw werk zoeken. Hiermee beoogden de initiatiefnemers niet alleen misbruik van dubbele salarisconstructies te beëindigen, maar ook de staatskas te ontlasten en de vergoedingen van de drie staatsmachten beter op elkaar af te stemmen.

Wrevel over scheve verhoudingen

Critici plaatsen grote vraagtekens bij deze ruime salarisverhoging voor volksvertegenwoordigers.

NDP-parlementariër Ann Sadie noemde de verhoging “onethisch en disproportioneel”, gezien de aanhoudende financiële nood onder grote delen van de bevolking. “Terwijl het volk financieel onder druk staat, worden aanzienlijke loonstijgingen voor parlementariërs doorgevoerd. Geen enkel DNA-lid verkeert in armoede”, voegde ze daaraan toe.

Het nieuwe parlementssalaris staat dan ook in schril contrast met het gemiddeld loon van een geschoolde Surinaamse arbeider – een gemiddelde werknemer verdient slechts een fractie van SRD 130.000 per maand.

Ook leden van de vorige oppositie wezen erop dat deze wet haaks staat op wat ambtenaren ontvangen.

Zo stelde NDP-fractieleider Rabin Parmessar dat de coalitie zichzelf hiermee loonsverhogingen van meer dan 200% toekende, terwijl ambtenaren in dezelfde periode slechts ongeveer 15% loonsverhoging kregen. Hij sprak van pure hebzucht en misleiding jegens het volk, dat het al moeilijk genoeg heeft.

Deze woorden raken aan een breed gedragen sentiment in de samenleving: de huidige schadeloosstelling voor politici is moeilijk te rijmen met de economische realiteit van de gemiddelde burger.

NPS moet woord houden

In het vorige parlement profileerde vooral coalitiepartner NPS zich als tegenstander van de verhoogde schadeloosstelling.

De NPS-fractie werkte niet actief mee aan de omstreden wetswijziging en toonde haar ongenoegen door bij de eindstemming de zaal te verlaten een symbolisch gebaar om niet vóór de wet te hoeven stemmen, zonder zich ertegen te hoeven uitspreken.

De NPS was destijds trots dat zij haar handen niet had vuilgemaakt aan de royale regeling en liet duidelijk weten het niet eens te zijn met zulke excessieve salarissen.

Nu de partij echter deel uitmaakt van een nieuwe coalitieregering en zelfs de vicepresident (Gregory Rusland) uit haar gelederen komt, zal zij de daad bij het woord moeten voegen. De maatschappelijke druk neemt toe voor concrete actie: de NPS zal binnen de regering moeten aandringen op herziening van de riante parlementsvergoeding en deze terugbrengen tot redelijke proporties.

Alleen door haar principiële standpunt daadwerkelijk om te zetten in beleid – “put your money where your mouth is” – kan de partij haar geloofwaardigheid behouden en laten zien dat het algemeen belang zwaarder weegt dan zelfverrijking.