Meningen verdeeld, maar hoopvol over eerste vrouwelijke president

door

Surinamers reageren gemengd, maar overwegend hoopvol op de verkiezing van Jennifer Simons tot eerste vrouwelijke president van de Republiek Suriname. “Ik ben blij dat een vrouw nu de gelegenheid heeft gehad om president te worden,” zegt Agnes Jalimsingh. “Maar wat belangrijk is, is dat zij naar ons moet omkijken en moet zorgen voor werkgelegenheid. Het volk dat op haar heeft gestemd, moet het ook goed hebben.”
Volgens Jalimsingh moet de nieuwe president zich vooral richten op het verbeteren van de levensstandaard. “We werken heel hard, maar we kunnen niet sparen. Er blijft geen geld over. Alles wat je verdient, gaat op aan eten. Het leven is niet makkelijk. Ik wil ook niet weten wie hiervoor heeft gezorgd – de persoon die er nu zit, moet met een oplossing komen.”
Ook Helga Eersteling heeft hoge verwachtingen. Zij hoopt dat Simons daadkracht toont in het aanpakken van criminaliteit en armoede. “De prijzen in de winkels stijgen steeds. De president moet ook vrouwenmishandeling serieus aanpakken en vrouwen beter ondersteunen,” benadrukt ze.
De 72-jarige Carla Harper zegt vertrouwen te hebben in het leiderschap van Simons. “Simons moet het land goed besturen. Ze is een gentle vrouw, dat weet ik van haar. Vrouwen hebben kennis van zaken. Ze moet het land anders inrichten, want het is nu een chaos,” stelt ze.
Een mannelijke burger, die liever anoniem blijft, zegt: “Mi lob’ a model dati wan uma sma tron president. Mik wan uma sma ben probeer en luku. Vanaf mi ben geboren, na so so man nengre mi ben si e tron president. Nooit mi ben si wan vrouwelijke president in Sranan. A bun tak a sma kis a gelegenheid.”
Kenneth Nagesar is blij met het koppel Jennifer Simons als president en Ashwin Adhin als voorzitter van De Nationale Assemblee. “A libi beh tranga gi mi. Watra kon diri, internet en stroom. Neks mi no man bai,” zegt hij. “Mi na NDP, maar if Simons no e du eng bun, a mus gwe tu. Chan no du eng bun. If a ben du bun, a man bo s’don baka. Yu no mag pina a volk. A man e kree en pamper, no deh moro fu weri gi a man.”
Volgens Nagesar was het beleid van Santokhi gebaseerd op ‘family and friends’. Toch wil hij Simons het voordeel van de twijfel geven. “Niet omdat ze een vrouw is, zal ze het niet goed doen. Ik geloof dat ze het goed zal doen. Ze heeft om een kans gevraagd en die kans heeft ze gekregen. Nu gaan we kijken wat ze doet. NDP ben du bruya sani kba. Chan gaf zijn families percelen, maar betekende niets voor het volk.”
Hij eindigt met een persoonlijke noodkreet: “Ik wil mijn huis renoveren, maar dat lukt niet. Alles is duur geworden. We komen niet uit met het salaris.”