De eerste

door

GANGA / Sharda Ganga

In de week dat Brunswijk 37 keer van mening en positie is veranderd, heb ik drie keukenkastjes opgeruimd, twee tafelkleedjes gezoomd, twee bloezen van nieuwe mouwen voorzien, de ijskast opgeruimd, negen afleveringen van ‘The Good Doctor’ bekeken (redelijk vermakelijke voorspelbaarheid).

Ik heb ook mijn voorraadkast weer bevoorraad en daar diepe gedachten aan besteed, zoals: ‘mag je een voorraadkast wel voorraadkast noemen als je geregeld geen spijsolie, zout of afwasmiddel in huis hebt en dus zelden iets op voorraad hebt? Niet vanwege schrijnende armoede, maar vanwege een gebrek aan huishoudelijk talent.

“U lezers beloof ik dit: ik zal vanwege haar sekse niet milder of kritischer haar verrichtingen volgen dan ik heb gedaan met haar voorgangers”

Ik heb daarnaast voor mijn moeder gekookt, althans geprobeerd te koken, om weer eens tot de conclusie te komen dat ik sommige dingen echt liever aan haar moet overlaten. Ik heb ‘The Mystic Masseur’ van VS Naipaul weer ingekeken en met een zekere jongeman erover gepraat, ik heb twee rapporten afgerond, drie dropboxfolders opgeruimd en de persoonlijke financiën op orde gebracht (het ziet er nog steeds niet erg pensioenwaardig uit, beste mensen).

Wat ik niet heb gedaan, is mij elke keer druk maken over het gemok van meneer Brunswijk en het heen en weer zwalken tussen pruilen, klagen en grootspraak. Op dinsdag hoorde ik hem vertellen over borstvoeding bij tweelingen en dat Abop de derde grootste partij van het land is en op woensdag begreep ik eindelijk dat ik zijn rekenmethode niet echt begreep, want hij legde ergens uit dat er drie topposities zijn en dat hij als derde grootste dus recht had op één van die drie.

Maar in mijn logica is achttien zetels niet hetzelfde als zes zetels, dus de drie topposities zouden niet evenredig moeten worden verdeeld als we het geheel benaderen als een koek. Rekenkundig bekeken kun je zeggen: NDP achttien zetels en NPS  en Abop elk zes zes, is samen 24. Dat wil zeggen dat de NDP 18/24ste van de koek mag en NPS en Abop elk 6/24ste en dan zou je elke positie een bepaald aantal punten moeten toekennen, bijvoorbeeld: presidentschap is 100 punt, ministerie dat niemand wil is vijf punt, enzovoort… Dan tel je alle punten bij elkaar op en de NDP mag 18/24ste van de punten hebben enzo. Maar ik vind niet dat we een regering als een bojo moeten verdelen, maar stel mezelf wel beschikbaar om dit uit te leggen aan dwarsliggers, bij een volgende regeringsformatie.

En zo, toen ik het einde van deze column moest breien, kwam het verlossende bericht dat eindelijk alle dwarsliggers het licht hebben gezien. Hulde weer eens aan de moeder van de Brunswijks die haar zonen van wijze raad voorzag. En een zucht van verlichting dat de VHP eindelijk, eindelijk de realiteit onder ogen heeft gezien. Een gang naar de VVV zou alleen maar uitstel van het onvermijdelijke zijn, tenzij er zo een gigantische koehandel zou hebben plaatsgevonden dat een aantredende coalitie van VHP-signatuur bij voorbaat al moreel verdacht zou zijn.

Nu krijgen wij, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, Jennifer Simons als president. De eerste vrouw, maar zeker niet de laatste, want de geschiedenis leert: als het glazen plafond eenmaal is beslecht, herinnert nauwelijks iemand zich nog dat het heeft bestaan.

U lezers beloof ik dit: ik zal vanwege haar sekse niet milder of kritischer haar verrichtingen volgen dan ik heb gedaan met haar voorgangers. Mevrouw Simons enigszins kennende, verwacht zij niet anders van mij en van iedereen.

[email protected]