PY764: 36 jaar later blijft luchtvaartveiligheid Suriname zorgelijk

door

Het monument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de vliegramp op 7 juni 1989.

Op 7 juni 1989 voltrok zich een van de zwaarste tragedies in de Surinaamse luchtvaartgeschiedenis: de crash van vlucht PY764 van Surinam Airways, waarbij 176 van de 187 inzittenden het leven lieten. Vandaag, exact 36 jaar later, herdenken we niet alleen de slachtoffers, maar kijken we ook met zorg naar de huidige staat van de luchtvaartveiligheid in Suriname.De ramp bracht destijds al ernstige tekortkomingen aan het licht in het luchtvaarttoezicht en de infrastructuur. Nu, drie decennia later, blijken veel structurele problemen hardnekkig gebleven. Op 3 juni 2025 maakte de Europese Commissie bekend dat luchtvaartmaatschappijen uit Suriname voorlopig geen toegang meer hebben tot het Europese luchtruim, vanwege ernstige tekortkomingen in het naleven van internationale veiligheidsnormen.Volgens de Surinaamse Luchtverkeersleidersbond (SATCA) kampt het luchtverkeer met verouderde apparatuur, personele onderbezetting en een gebrek aan modernisering. Zo is het automatische windsensorsysteem op de Johan Adolf Pengel-luchthaven sinds 2019 buiten dienst, en werkt het essentiële Instrument Landing System (ILS) sinds februari 2024 niet meer. Daarnaast zijn communicatiesystemen verouderd en is de meteorologische dienstverlening instabiel.Ook op personeelsvlak is de situatie nijpend: waar er conform internationale normen minstens 84 luchtverkeersleiders actief zouden moeten zijn, zijn dat er momenteel slechts 27, ondersteund door negen trainees. De werkdruk is hoog, de motivatie onder druk, en loopbaanontwikkeling blijft uit.SATCA uit scherpe kritiek op het gebrek aan structurele beleidsinterventie en het uitblijven van overleg met betrokken diensten. De bond roept het bevoegd gezag op tot urgente actie: herstel van infrastructuur, investeringen in personeel, en heractivering van trainingsprogramma’s.De ramp met PY764 was een tragisch ijkpunt in de Surinaamse geschiedenis. De herdenking biedt niet alleen ruimte voor bezinning, maar benadrukt ook de noodzaak van doortastend luchtvaartbeleid. Want, zo stelt SATCA, de veiligheid van passagiers en bemanningen mag nooit opnieuw het slachtoffer worden van bestuurlijke stilstand.