Hoop op betere toekomst ondanks jaren lange last van dezelfde issues

Tekst en beeld Tascha Aveloo

WANICA — Hilde Duurham staat met een grote frons op haar gezicht te kijken naar VHP-voorzitter Santokhi. “Ik ben 76 jaar en geboren en getogen hier in Wanica. Den sem probleem e tang. Jaar in, jaar uit, en geen van deze gasten zie je nog na afloop van de verkiezingen”, stelt ze hoofdschuddend, bij stembureau 333 te Lelydorp, terwijl ze veelzeggend kijkt naar Santokhi die ook daar heeft gestemd. ADVERTISEMENT

Volgens Duurham wil ze positief blijven omwille van haar nageslacht. “Ik hoop dat met die oliegelden ons welvaartsniveau omhoog gekrikt wordt. Niet alleen dat van de stadsbewoners, maar ook wij in de districten.” Maar wanneer ze wegloopt, houdt ze me bij de arm vast en zegt: “Ik heb altijd voor ‘groen’ gestemd. Ma lek wan bribi uma mi e go pot’ mi steng gi den blauw kerki man. We hebben mensen nodig met meer ethiek en eerlijkheid. Minder corruptiegevoelig.”ADVERTISEMENT

“Men kan zeggen dat het misleiding is, dat ik de trui aantrek van partij A, maar dat we stemmen voor partij B. Maar het is voor mijn portemonnee” Anonieme kiezer

Voor de jeugd

Nazier Sierra en Patricia White staan op de lijst van de NDP als RR-lid voor ressort Groningen en zeggen beiden dat er nauwelijks iets te doen is voor jongeren. Sierra: “We hebben tal van issues hier, vooral onder de jongeren, zoals vervoer. Een speeltuin en een voetbalveld staan er enorm verwaarloosd bij.”

White vult aan met op te merken dat het zwembad tegenover het districtscommissariaat er verlaten bij staat. De enige sport die beoefend wordt is voetbal. Ze wil zich sterk maken voor de jongeren door buurthuizen op te zetten waar verschillende takken van sport en creatieve vorming aangeboden worden.

“We moeten investeren in onze kinderen, anders gaan ze kwai doen.” Ook aanpak van de vuilophaal zou een prioriteit moeten zijn. “Maar ook het onderwijs moet dringend aangepakt worden, want we merken dat door Covid en de doorstroomtijd kinderen in het derde en vierde leerjaar nauwelijks goed kunnen lezen of schrijven.” Ze vindt dat ook op onderwijsgebied het roer om moet.

Hoopvol gestemd

Cornette V. (fictieve naam) geeft aan heel moe te zijn, en alhoewel ze voor een partij werkt, wil ze eigenlijk niets te maken hebben met politiek en stemmen. “So meni yari keba wé e pot’ un sten, maar niets verandert. Of het gaat even goed en dan komt er een andere regering en dan gaan dingen weer verkeerd.” Haar vier kinderen werken allemaal voor een partij, maar ze weet zeker dat ten minste drie van hen voor een totaal andere partij hebben gestemd.

“Men kan zeggen dat het misleiding is, dat ik de trui aantrek van partij A, maar dat we stemmen voor partij B. Maar het is voor mijn portemonnee.” Plotseling wil ze niets meer zeggen en loopt ze weg. De coördinator van de groep heeft zich weer aangemeld. Wat later vinden we elkaar weer en Cornette stelt dat ze hoopvol gestemd is voor de toekomst van Suriname vanwege het verwachte geld uit de olie- en gassector. “Maar dan hebben we wel integere leiders nodig. Het gaat om de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen.”

...