Verkiezingsdag in Marowijne:Tussen uitgelaten feest en lange wachtrijen

door

Onder een grijze hemel en een zacht neervallende regen begon de verkiezingsdag rustig bij de stembureaus 549 en 550 in de Hubertus Waaldijkschool te Moengo. Kiezers druppelen binnen, terwijl op straat toeterende auto’s en Abop sympathisanten met vuvuzela’s voor een levendige aanloop zorgen. Vertegenwoordigers van diverse politieke partijen zijn aanwezig. Bestuursambtenaar Niesje Pepe houdt toezicht bij stembureau 550 en zegt tevreden te zijn over het verloop tot dan toe. Buiten melden turfers van de NPS, NDP en Abop enkel dat de namen van kiezers niet luid genoeg worden omgeroepen.

Tekst en beeld Audry WajwakanaADVERTISEMENT

Heel anders was de situatie bij stembureau 541 in de recreatiezaal van Marijkedorp, waar zich al vanaf de ochtend een lange rij vormt tot ver op straat. De aanhoudende regen lijkt de kiezers niet te deren. In kalme vastberadenheid wachten ze hun beurt af, terwijl de sfeer langs de weg juist uitgelaten is. Politieke aanhangers wapperen met vlaggen, draaien muziek in hun auto’s die nog ver daarbuiten te horen is en dansen op het natte asfalt. ADVERTISEMENT

“De aanhang van Bouterse juicht haar toe:Papa no de moro, maar mama de!“

Nieuw begin

Vooral de aanhang van Claudine Sabajo, NDP-kandidaat en geboren in Marijkedorp, laat zich luidkeels horen. De opwinding stijgt wanneer zij aankondigt dat Ingrid Bouterse-Waldring onderweg is. Zodra zij arriveert, verandert de straat in een feestelijk tafereel. Lachend en zwaaiend roept ze het publiek op om ‘juist’ te stemmen. De menigte verdringt zich voor selfies, onder wie ook een oudere man in een trui van A20. Aan de Ware Tijd zegt Bouterse-Waldring: “We gaan winnen. Dat is logisch. Heel Galibi is paars!” De aanhang van Bouterse juicht haar toe: “Papa no de moro, maar mama de!”

In Erowarte, bij stembureau 542, is de sfeer veel ingetogener. Daar tikt de regen op een geïmproviseerd zeil waaronder warme maaltijden worden uitgedeeld. De stemming is rustig en gemoedelijk. Brayen Ebicilio, een voormalige NDP’er, draagt nu een Abop-trui. Terwijl hij bakjes eten uitdeelt, spreekt hij over deze verkiezing als “een nieuw begin”.

“Onze grote leider, Desi Bouterse, is er niet meer, maar bij Abop hoor ik iets nieuws. Ronnie Brunswijk reikt de hand naar de inheemsen – dat geeft hoop.” Hij noemt de kandidatuur van Ines Pané, volgens hem een sterke vrouw en minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting als voorbeeld van vooruitgang. “Brunswijk begrijpt onze strijd. Hij wil het grondenrechtenvraagstuk oplossen”, zegt Ebicilio over zijn politieke overstap.

Lange wachttijden

In het hart van Marowijne, in Albina, is het contrast groot. Daar barst de verkiezingsdag uit in een waar straatfeest. Op de kruising van de Mohamed Jonoes Williamweg en de Luitenant Weyneweg knalt muziek uit auto waarvan de portieren open staan. Er wordt gejuicht, gevlagd, gedanst en gebarbecued.

“Veel oproepingskaarten zijn niet opgehaald of konden niet bezorgd worden”Genevievre Jordan

Toch slaat de stemming bij de OS 1-school, waar de stembureaus 537 en 538 zijn ondergebracht, om. De wachttijden lopen op en zorgen voor onrust. Abop-kandidaat nummer 34, Cyrano Asoiti, is zelf slachtoffer van de vertraging. “Ik stond langer dan een uur in de rij,” vertelt hij bezorgd. Ordediensten bevestigen dat het proces moeizaam verloopt, mede door onduidelijkheden met oproepingskaarten.

Later op de middag rond kwart over vijf arriveert onderminister Genevievre Jordan van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur met een enorme aanhang bij stembureau 538 om haar stem uit te brengen. Voorafgaand heeft ze een ronde gemaakt langs andere bureaus in Marowijne en signaleerde ook daar problemen. “Veel oproepingskaarten zijn niet opgehaald of konden niet bezorgd worden,” legt ze uit. Hierdoor moesten gegevens worden opgezocht, wat leidde tot extra vertraging. Toch blijven veel mensen geduldig. Zoals Naomi, die al om zes uur ’s morgens vertrok uit Cayenne, Frans-Guyana, om in Albina te stemmen. “Ik woon en werk daar, maar ik ben en blijf Surinaamse. Stemmen is mijn recht”, benadrukt ze.

Stembureauvoorzitter Nalini Bhola van bureau 537 sluit haar containers pas om vijf over half acht ’s avonds. “Veel mensen kwamen pas later op de dag. En velen hadden hun oproepingskaart niet bij zich,” zegt ze. Desondanks bracht meer dan de helft van de ruim zevenhonderd geregistreerde kiezers hun stem uit.

Bij stembureau 538 was een speciaal faciliteit ingericht voor hulpbehoevenden, maar ook dat kon de problemen niet volledig verhelpen. Rond acht uur ’s avonds is de spanning voelbaar: zo’n vijftig mensen staan nog steeds in de rij. Maar geen van ze wil, ondanks de frustraties voor de trage gang van zaken, weglopen. Ze zijn vastbesloten om hun stem uit te brengen. De gespannen sfeer contrasteert scherp met de uitbundige feesten die zich een paar honderd meter verderop nog altijd op straat afspelen.