Golda Meir (geboren als Golda Mabovitch in Kiev, Rusland) woonde in het gestolen huis van de Palestijnse man Hanna Bisharat tijdens haar ambtstermijn als premier van Israël.

door

Bisharat bouwde zijn villa in de wijk Talbiya in Jeruzalem in 1926. Het stond bekend als het paleis van Harun al-Rashid, ter ere van de islamitische Abbasidische kalief. Een foto (links) toont Bisharat met zijn familie in 1929.

In de jaren 30 verhuurde de familie het huis aan officieren van de Britse Royal Air Force.

En in 1948, toen Israël werd opgericht, werd Villa Harun ar-Rashid in beslag genomen door de gewapende Haganah, een Joodse terroristische groep, vanwege de strategisch waardevolle ligging op het dak.

De familie werd later het eigendomsrecht op hun huis ontnomen op grond van de Israëlische wet op afwezige eigendommen uit 1950 (die in feite de overdracht van Palestijns bezit aan Israëlisch bestuur toestond, d.w.z. gelegaliseerde diefstal).

Het huis was verdeeld in meerdere appartementen en werd bewoond door Israëlische functionarissen, waaronder minister van Arbeid Mordechai Namir, minister van Buitenlandse Zaken Golda Meir, voorzitter van de Knesset Kadish Luz, rechter van het Hooggerechtshof Zvi Berenson en ambtenaar van het ministerie van Financiën Shlomo Arazi.

De kleinzoon van Hanna Bisharat, George, schreef:

“In de jaren 60 bewoonde Golda Meir het bovenste appartement. Sommigen beweren dat ze, in afwachting van een bezoek van VN-secretaris-generaal Dag Hammerskjold, opdracht gaf om de tegels aan de voorkant van het huis te zandstralen om de “Villa Harun ar-Rashid” te wissen en het feit te verbergen dat ze in een Arabisch huis woonde.”

In 1969 vertelde Meir aan de Sunday Times en The Washington Post:

“Er bestonden geen Palestijnen. Het was niet zo dat er een Palestijns volk in Palestina was dat zichzelf als een Palestijns volk beschouwde en wij kwamen en gooiden ze eruit en namen hun land van hen af. Ze bestonden niet.”