Klassenjustitie

door

VAN KLASSENJUSTITIE IS sprake wanneer meer vermogenden of beter opgeleiden door wetgeving, behandeling of rechterlijke uitspraken worden bevoorrecht ten opzichte van anderen. Dat is één van de meest voorkomende definities van klassenjustitie. In Suriname lijkt er sprake te zijn hiervan, zeker in het geval van hooggeplaatste functionarissen.
Soms is te begrijpen en wettelijk te verklaren waarom sommige functionarissen bijvoorbeeld niet gelijk als verdachte worden opgesloten bij het vermoeden van een wetsovertreding. Een minister bijvoorbeeld voert een bepaalde politieke agenda uit en is ook in veel gevallen afhankelijk van een administratief apparaat.

In een geordende samenleving dan wel een rechtstaat mogen burgers niet boven de wet staan

Zo kan het voorkomen dat stukken worden getekend die niet helemaal in lijn zijn met wettelijke bepalingen. In zo een geval is het misschien te begrijpen dat De Nationale Assemblee (DNA) moet oordelen of de desbetreffende functionaris in staat van beschuldiging kan worden gesteld.
Vicepresident Ronnie Brunswijk schijnt wel een bepaalde bevoordeling ten deel te vallen. Zo wekte hij in februari van het vorig jaar op een politiek podium de indruk wel degelijk te weten waar Joël ‘Bordo’ Martinus, ondervoorzitter van zijn partij Abop, was. Bordo zou snel tevoorschijn komen en had meer geld gespaard. ‘Zijn geld is dus langer geworden’, grapte Brunswijk. Martinus werd toen al gezocht door de justitiële autoriteiten in Suriname en ook internationaal. Toch heeft justitie Brunswijk niet opgeroepen om hem flink aan de tand te voelen om te weten te komen wat zijn informatie is.
Ook nu weer lijkt er niets aan de hand wanneer Brunswijk aantoont op 18 december ’s te hebben gehad van de inmiddels overleden Desi Bouterse. Kennelijk is de minister van Justitie en Politie, die behoort tot de politieke partij van Brunswijk, niet van plan hem daarvoor op te roepen en hem te laten verklaren waarom hij niet naar de politie is geweest met dit bewijs?
Brunswijk, die ook in de goud business zit, heeft in april van dit jaar nog gemeld dat goudstaven ter waarde van zes miljoen euro die in de woning van de veroordeelde drugscrimineel Piet Wortel waren, van hem waren. Justitie en het Openbaar Ministerie in Suriname zijn, zover publiekelijk bekend, op basis daarvan geen eigen onderzoek gestart naar de handelingen van de vp.
Ook toen de vicepresident recent op beeld was betrokken bij een enorme geldtransactie, scheen justitie er geen behoefte aan te hebben de vraag te stellen waar het geld precies vandaan komt. De gewone burger was daar niet mee weggekomen gezien de wet voorschrijft dat ongebruikelijke transacties moeten worden gemeld en onderzocht.
Het lijkt alsof alleen de vicepresident hiermee wegkomt, maar wat te denken van Richano Santokhi? Vader Santokhi zegt steeds ‘sorry’ voor het gedrag van zijn zoon, maar treft de wettelijke maatregelen niet die wel op anderen van toepassing waren bij veel mindere ernstige beweringen die richting het staatshoofd werden geuit.
In een geordende samenleving dan wel een rechtstaat mogen burgers niet boven de wet staan. Dat kan op den duur ernstige gevolgen hebben. Zeker voor jongeren die zich spiegelen aan deze leiders die met veel lijken weg te komen.