Raghoebarsing blijft stil

SURINAME STAAT EIGENLIJK figuurlijk in brand. Nog geen twee weken geleden werd gemeld dat de ziekenhuizen een opnamestop hebben. Schulden zijn zo hoog opgelopen dat leveranciers eerst geld willen zien, voordat ze weer goederen en diensten leveren.
Verpleegkundigen wachten al sinds 2022 op een nieuwe loonstructuur. Ze worden bij elk falen van de regering naar de groene tafel gebracht en dan wordt hen door de rechter opgedragen om weer te praten met de regering en de actie op te schorten op zoek naar een oplossing. Die duurzame oplossing lijkt elke keer weer verder van huis.

Aan het einde van het programma laat het kabinet de teugels ruiterlijk vieren alsof er geen enkel tekort is

Elke maand weer zijn kinder- en bejaardentehuizen aan het bedelen bij donoren en sponsoren om een beetje geld te krijgen om de maand door te komen. Het is waar dat het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting de raden van toezicht maar niet bemand. Aan de andere kant is de vraag wat de raden gaan doen zonder geld. Zonder crisisopvang. Want als de raden een kindertehuis sluiten, omdat dat niet voldoet aan de standaarden, waar moeten de kinderen naartoe? En hoe kunnen de opvanginstellingen deskundig personeel betalen als de bijdrage vanuit de overheid wegblijft?
De Medische Zending zit eveneens met grote problemen. De subsidies worden maar niet gestort. De dienst heeft eigenlijk alleen maar geld om de salarissen te betalen. Programma’s operationeel en draaiende houden, is vrijwel niet mogelijk.
Te midden van deze doffe ellende die maar om zich heen grijpt, pakt de leiding van het land groots uit. Onderministers worden benoemd alsof het niets kost en het volk wordt zoet gehouden met praatjes als: ‘Er is leiderschap getoond’. Alleen maar om een politiek spel dat is bedoeld om partijen tevreden te stellen en mogelijk zelfs corruptie gelijkende praktijken te faciliteren op het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer.
De vicepresident wisselt ‘gekregen’ goud in om auto’s te kopen voor de verkiezingscampagne. Hij laat dat via sociale media zien aan de verhongerde gemeenschap. Ze worden in hun vet gaar gebakken, want er is op de concessies geen sprake van kwikvrij mijnen.
En terwijl het Internationaal Monetair Fonds (IMF) duidelijk een waarschuwing liet horen om naar de verkiezingen toe de hand op de knip te blijven houden, blijft minister van Financiën en Planning Stanley Raghoebarsing opmerkelijk stil. Geen dwingende speeches meer over hoe het land moet bezuinigen en hoe met prudent beleid de koers in het gareel werd gehouden.
Terwijl die stijgt en subsidies uitblijven, laat de regering het volk bijna aan het einde van het IMF-programma duidelijk zien dat Suriname het niet zou hebben gered zonder de strenge blik van het IMF, dat meekeek over de schouders. Aan het einde van het programma laat het kabinet de teugels ruiterlijk vieren alsof er geen enkel tekort is. Neks no fout!

...