Pais en vree

door

SERIEUS!? / Ivan Cairo
Hij lachte als een boer die kiespijn had toen hij de trappen van het bordes bij het kabinet van de president afliep. Minister Bronto. De kiespijn leek aanstekelijk en besmettelijk, want ook Papa Salam lachte niet van harte. Ik geloof dat het niet makkelijk zal zijn geweest voor de Somo’s tijdens het gesprek bij president Chan. Niet makkelijk, omdat de man, aan wie uren te voren de oorlog was verklaard, ook bij dat gesprek aanzat.

Ik heb me laten vertellen dat Bravo het zekere voor het onzekere nam en uit voorzorg zijn staf buiten handbereik van Bronto had geplaatst. Het zou namelijk best kunnen dat Bronto’s droom om de Abop-leider een kopje kleiner te slaan, geen bedrog was en hij in een woede-uitbarsting ten overstaan van Chan Bravo ervan langs zou geven met zijn eigen stok.

“Chan pleitte voor een betere wereld, een wereld waarin liefde en vrede een vast onderdeel zijn van het dagelijkse leven”

In ieder geval was de uitkomst van het gesprek bij de president een overwinning voor Bronto. Hij kreeg niet meteen de bons, maar volgens boze tongen hangt zijn politiek leven in het huidige kabinet aan een zijden draadje. Of de plooien echt zijn gladgestreken en de karavaan van Chan ongehavend kan doordenderen naar de verkiezingen zullen de komende dagen uitwijzen.
Niet lang nadat hij ongewild in het spervuur van de oorlog tussen Pertjajah Luhur en Abop was terechtgekomen, mocht de president zich eventjes profileren als een echte vredesengel. Hij had een ontmoeting met de Federation of World Peace and Love, Fowpal. De president nam daarbij deel aan een ceremoniële bell ringing voor vrede en liefde, waarbij hij de kans kreeg om een persoonlijke wens voor de wereld uit te spreken.
Chan pleitte voor een betere wereld, een wereld waarin liefde en vrede een vast onderdeel zijn van het dagelijkse leven. Daarna sloeg hij drie keer op de bel. De eerste keer voor duurzaamheid in de wereld, daarna voor liefde en vrede en als laatste voor de eenheid van de wereld. Waren deze zaken maar zo makkelijk te realiseren.
En als dit echt werkte zou de president als een ijsjesman continu staan rammelen met zijn bel om de vrede tussen hem en El Segundo te bewaren. Dan was er echte pais en vree.
ivancairo@yahoo.com