6 partijen: een lust of een last?

Maandenlang palaveren. Geven, nemen, iets meer geven en nog meer nemen. Discussies, ruzies, vechtpartijen, het vormen van een regering is doorgaans geen eenvoudige klus. Suriname was er dit keer echter bijzonder snel uit. Zes van de zeven partijen die het parlement bevolken, gaan de uitdaging aan om met de oliemiljarden Suriname naar de league van de welvarende landen te laten promoveren. Meer zielen betekent lang niet altijd dat er ook meer vreugd is. Het zijn niet voor niks zes partijen, die allen andere opvattingen hebben. Natuurlijk, overeenkomsten zijn er absoluut, maar lukt het om de neuzen vijf jaar lang (grotendeels) dezelfde kant op te houden?Het vormen van een regering is te vergelijken met goede voornemens. Op 1 januari spreek je met jezelf af om (bijvoorbeeld) te stoppen met roken, meer te gaan sporten, het komende jaar van baan te veranderen of de liefde van je leven te vinden. Helaas slagen goede voornemens vaker niet dan wel. Het moet echter gezegd worden dat het land daar over het algemeen geen last van heeft, maar alleen een individu. Bij een regering is het een ander verhaal. Komen de goede voornemens nu wel uit? Sommige partijen uit de nieuwe regering hebben eerder al met elkaar bestuurd en dat is niet heel goed afgelopen (lees: met fikse ruzie geëindigd). Direct na het sluiten van het regeerakkoord spraken ze de verwachting uit het verleden achter zich te kunnen laten.Geen plaats voor ego’sDe grootste uitdaging van het nieuwe parlement heeft niks te maken met oliemiljarden of armoede, zelfs niet met de definitieve afrekening met ons verleden vol corruptie. De zes partijen moeten hun ego’s opzij zetten om de blik te richten op hetgeen echt belangrijk is: Suriname. Politiek bedrijven is niet eenvoudig. Bij onze vrienden in Nederland is afgelopen week het kabinet gevallen. De officiële lezing is dat de vier partijen het niet eens werden over het asielbeleid van de zeer rechtse PVV, de grootste partij van Nederland. De onofficiële (lees: echte) lezing is dat Wilders, de leider van de PVV, dit een uitgelezen moment vond om uit de regering te stappen met als doel om zijn partij nog groter te maken, wat weer tot gevolg heeft dat zijn macht alleen maar toeneemt. Wilders vindt zijn ego belangrijker dan het landsbelang.Laten we hier in Suriname lessen uit trekken en het belang van het land voorop stellen. We hebben letterlijk en figuurlijk goud in handen, met de oliemiljarden die voor de kust liggen te wachten. Eindelijk kan Suriname het land worden waar we met zijn allen al vele jaren van dromen. De contracten zijn getekend, je zou haast kunnen stellen dat het geld al bijna op onze nationale rekening staat. Het enige dat we nodig hebben om de gewenste stap omhoog te zetten, is een betrouwbaar en transparant parlement, waarin ruimte is voor de wensen van Suriname(rs).Suriname is een divers land, ook qua populatie, wat uiteraard voor kansen zorgt, maar bij verkeerd bestuur slaan de kansen om in beperkingen, waarbij een of meerdere groepen worden uitgesloten. We hoeven alleen maar om ons heen te kijken om te beseffen dat voor uitsluiting geen ruimte is. In de Verenigde Staten laat Trump zich niet direct van zijn meest menselijke kant zien, voor zover hij deze bezit. In Nederland probeert Wilders de moslimgemeenschap (met in het kielzog alle vluchtelingen) het land uit te jagen, zelfs wanneer ze de Nederlandse nationaliteit hebben.Zullen we dan ook bij deze afspreken om er te zijn voor al onze inwoners, of ze nu Creools, Hindostaans, Chinees, Javaans of Marrons zijn? Zo kan Suriname een welvarend land worden, met een tante die iedereen voor haar verjaardag uitnodigt.RFN Bouterse

...